харакі́ры, нескл., н.

Самазабойства шляхам успорвання жывата, прынятае ў японскіх самураяў.

[Япон. hara — жывот і kiru — рэзаць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)