фі́на
‘лічынка’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
		
	
		
			|  | адз. | мн. | 
	
	
		
			| Н. | фі́на | фі́ны | 
		
			| Р. | фі́ны | фі́н | 
		
			| Д. | фі́не | фі́нам | 
		
			| В. | фі́ну | фі́ны | 
		
			| Т. | фі́най фі́наю
 | фі́намі | 
		
			| М. | фі́не | фі́нах | 
		
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		nazounik2008,
		piskunou2012,
		sbm2012,
		tsblm1996,
		tsbm1984.
 Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс) 
 Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс) 
фі́на, ‑ы, ж.
Лічынка стужачнага чарвяка.
[Ням. Finne.]
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.) 
фі́на-ўгразна́ўства, -а, н.
Сукупнасць навук, якія вывучаюць мовы і культуры фіна-ўгорскіх народаў.
|| прым. фі́на-ўгразна́ўчы, -ая, -ае.
 Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс) 
фі́на-ўгразна́вец, -на́ўца, мн. -на́ўцы, -на́ўцаў, м.
Спецыяліст па фіна-ўгразнаўстве.
 Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс) 
фі́на-угразна́ўчы
прыметнік, адносны
	
		
			|  | адз. | мн. | 
		
			| м. | ж. | н. | - | 
	
	
		
			| Н. | фі́на-угразна́ўчы | фі́на-угразна́ўчая | фі́на-угразна́ўчае | фі́на-угразна́ўчыя | 
		
			| Р. | фі́на-угразна́ўчага | фі́на-угразна́ўчай фі́на-угразна́ўчае
 | фі́на-угразна́ўчага | фі́на-угразна́ўчых | 
		
			| Д. | фі́на-угразна́ўчаму | фі́на-угразна́ўчай | фі́на-угразна́ўчаму | фі́на-угразна́ўчым | 
		
			| В. | фі́на-угразна́ўчы фі́на-угразна́ўчага
 | фі́на-угразна́ўчую | фі́на-угразна́ўчае | фі́на-угразна́ўчыя | 
		
			| Т. | фі́на-угразна́ўчым | фі́на-угразна́ўчай фі́на-угразна́ўчаю
 | фі́на-угразна́ўчым | фі́на-угразна́ўчымі | 
		
			| М. | фі́на-угразна́ўчым | фі́на-угразна́ўчай | фі́на-угразна́ўчым | фі́на-угразна́ўчых | 
		
Крыніцы:
	
		tsblm1996.
 Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс) 
фі́на-уго́рскі
прыметнік, адносны
	
		
			|  | адз. | мн. | 
		
			| м. | ж. | н. | - | 
	
	
		
			| Н. | фі́на-уго́рскі | фі́на-уго́рская | фі́на-уго́рскае | фі́на-уго́рскія | 
		
			| Р. | фі́на-уго́рскага | фі́на-уго́рскай фі́на-уго́рскае
 | фі́на-уго́рскага | фі́на-уго́рскіх | 
		
			| Д. | фі́на-уго́рскаму | фі́на-уго́рскай | фі́на-уго́рскаму | фі́на-уго́рскім | 
		
			| В. | фі́на-уго́рскі фі́на-уго́рскага
 | фі́на-уго́рскую | фі́на-уго́рскае | фі́на-уго́рскія | 
		
			| Т. | фі́на-уго́рскім | фі́на-уго́рскай фі́на-уго́рскаю
 | фі́на-уго́рскім | фі́на-уго́рскімі | 
		
			| М. | фі́на-уго́рскім | фі́на-уго́рскай | фі́на-уго́рскім | фі́на-уго́рскіх | 
		
Іншыя варыянты:
	
		фіна-уго́рскі.
Крыніцы:
	
		tsblm1996.
 Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс) 
фіна-уго́рскі
прыметнік, адносны
	
		
			|  | адз. | мн. | 
		
			| м. | ж. | н. | - | 
	
	
		
			| Н. | фіна-уго́рскі | фіна-уго́рская | фіна-уго́рскае | фіна-уго́рскія | 
		
			| Р. | фіна-уго́рскага | фіна-уго́рскай фіна-уго́рскае
 | фіна-уго́рскага | фіна-уго́рскіх | 
		
			| Д. | фіна-уго́рскаму | фіна-уго́рскай | фіна-уго́рскаму | фіна-уго́рскім | 
		
			| В. | фіна-уго́рскі фіна-уго́рскага
 | фіна-уго́рскую | фіна-уго́рскае | фіна-уго́рскія | 
		
			| Т. | фіна-уго́рскім | фіна-уго́рскай фіна-уго́рскаю
 | фіна-уго́рскім | фіна-уго́рскімі | 
		
			| М. | фіна-уго́рскім | фіна-уго́рскай | фіна-уго́рскім | фіна-уго́рскіх | 
		
Іншыя варыянты:
	
		фі́на-уго́рскі.
Крыніцы:
	
		tsblm1996,
		tsbm1984.
 Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс) 
фі́на-ўго́рскі
прыметнік, адносны
	
		
			|  | адз. | мн. | 
		
			| м. | ж. | н. | - | 
	
	
		
			| Н. | фі́на-ўго́рскі | фі́на-ўго́рская | фі́на-ўго́рскае | фі́на-ўго́рскія | 
		
			| Р. | фі́на-ўго́рскага | фі́на-ўго́рскай фі́на-ўго́рскае
 | фі́на-ўго́рскага | фі́на-ўго́рскіх | 
		
			| Д. | фі́на-ўго́рскаму | фі́на-ўго́рскай | фі́на-ўго́рскаму | фі́на-ўго́рскім | 
		
			| В. | фі́на-ўго́рскі (неадуш.) фі́на-ўго́рскага (адуш.)
 | фі́на-ўго́рскую | фі́на-ўго́рскае | фі́на-ўго́рскія (неадуш.) фі́на-ўго́рскіх (адуш.)
 | 
		
			| Т. | фі́на-ўго́рскім | фі́на-ўго́рскай фі́на-ўго́рскаю
 | фі́на-ўго́рскім | фі́на-ўго́рскімі | 
		
			| М. | фі́на-ўго́рскім | фі́на-ўго́рскай | фі́на-ўго́рскім | фі́на-ўго́рскіх | 
		
Крыніцы:
	
		piskunou2012,
		sbm2012.
 Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс) 
фі́на-угразна́вец
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
		
	
		
			|  | адз. | мн. | 
	
	
		
			| Н. | фі́на-угразна́вец | фі́на-угразна́ўцы | 
		
			| Р. | фі́на-угразна́ўца | фі́на-угразна́ўцаў | 
		
			| Д. | фі́на-угразна́ўцу | фі́на-угразна́ўцам | 
		
			| В. | фі́на-угразна́ўца | фі́на-угразна́ўцаў | 
		
			| Т. | фі́на-угразна́ўцам | фі́на-угразна́ўцамі | 
		
			| М. | фі́на-угразна́ўцу | фі́на-угразна́ўцах | 
		
Крыніцы:
	
		tsblm1996.
 Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)