фіна-уго́рскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. фіна-уго́рскі фіна-уго́рская фіна-уго́рскае фіна-уго́рскія
Р. фіна-уго́рскага фіна-уго́рскай
фіна-уго́рскае		 фіна-уго́рскага фіна-уго́рскіх
Д. фіна-уго́рскаму фіна-уго́рскай фіна-уго́рскаму фіна-уго́рскім
В. фіна-уго́рскі
фіна-уго́рскага		 фіна-уго́рскую фіна-уго́рскае фіна-уго́рскія
Т. фіна-уго́рскім фіна-уго́рскай
фіна-уго́рскаю		 фіна-уго́рскім фіна-уго́рскімі
М. фіна-уго́рскім фіна-уго́рскай фіна-уго́рскім фіна-уго́рскіх

Іншыя варыянты: фі́на-уго́рскі.

Крыніцы: tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)