Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
фарту́х, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.
1. Прадмет адзення пэўнага крою, які надзяваюць спераду на вопратку, каб засцерагчы яе ад забруджвання.
2. Чахол, рознага роду покрыва для машын, тэхнічных прыстасаванняў і пад. (спец.).
|| памянш.фартушо́к, -шка́, мн. -шкі́, -шко́ў, м. (да 1 знач.).
|| прым.фартухо́вы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
фарту́х, -ха́м. фа́ртук, пере́дник
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
фарту́х, ‑а, м.
1. Жаночая адзежа пэўнага крою, якую надзяваюць спераду на сукенку, спадніцу, каб не забрудзіць іх. Надзейка даўно сабрала на стол, пераадзелася ў выхадное плацце, падвязала свежы вышываны фартух.Хадкевіч.// Прадмет рабочага адзення з рознага матэрыялу (скуры, гумы, брызенту і інш.), які адзяваюць, каб засцерагчы вопратку ад забруджвання. Даяркі былі ў белых касынках і белых фартухах.Шамякін.Кучаравы шавец нацягнуў замусолены фартух і заўзята ўзяўся за работу.Няхай.Уладкаваўся [хлапец] у пякарні, далі яму там белы фартух і белы каўпак.Кулакоўскі.
2.Спец. Назва рознага роду покрывак, чахлоў і пад., якія прызначаюцца для машын, механізмаў, тэхнічных прыстасаванняў.
[Ням. Vortuch.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)