фа́за

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. фа́за фа́зы
Р. фа́зы фа́з
Д. фа́зе фа́зам
В. фа́зу фа́зы
Т. фа́зай
фа́заю		 фа́замі
М. фа́зе фа́зах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фа́за, -ы, мн. -ы, фаз, ж.

1. Момант, этап, асобная стадыя ў развіцці і змяненні чаго-н.

Першая ф. месяца.

Вадкая ф.

Уступіць у новую фазу развіцця.

2. Асобная група абмотак генератара (спец.).

|| прым. фа́завы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фа́за в разн. знач. фа́за, -зы ж.;

фа́за ку́колки у шелкови́чного червя́ биол. фа́за ку́калкі ў шаўкаві́чнага чарвяка́;

у́гол сдви́га фаз техн. ву́гал зру́ху фаз;

фа́за колеба́ния ма́ятника физ. фа́за хіста́ння ма́ятніка;

фа́за луны́ астр. фа́за ме́сяца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фа́за ж., в разн. знач. фа́за;

ме́сяц уступі́ў у другу́ю фа́зу — луна́ вступи́ла во втору́ю фа́зу;

ф. хіста́ння ма́ятніка — фа́за колеба́ния ма́ятника;

фа́зы спла́ву — фа́зы спла́ва

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фаза

т. 16, с. 303

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

фа́за, ‑ы, ж.

1. Перыяд, стадыя, этап у развіцці якой‑н. з’явы, працэсу і пад. К. Маркс у сваёй рабоце «Крытыка Гоцкай праграмы» ўпершыню ў гісторыі сфармуляваў навуковыя палажэнні аб дзвюх фазах развіцця камуністычнага грамадства. Лушчыцкі. Следства, як відаць, зацягвалася на доўгі час, яно як бы набывала кабінетную фазу. Чорны. // У біялогіі — пэўны этап у індывідуальным развіцці арганізма. Фазы спеласці збожжа. Фаза цвіцення расліны.

2. Спец. Пэўны момант у змене формы ці стану чаго‑н. Фазы месяца.

3. У хіміі — аднародная частка якой‑н. неаднароднай сістэмы. Фазы сплаву.

4. У геалогіі — найменшая адзінка часу, якой адпавядае пэўны характар парод.

5. У фізіцы — велічыня, якая характарызуе стан хістальнага працэсу ў кожны момант часу.

6. У электратэхніцы — асобная група абмотак генератара, а таксама далучаны да яе провад, па якім ідзе электрычны ток.

[Ад грэч. phasis — з’яўленне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Фаза (у электратэхніцы) 10/527

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Фаза (у хіміі) 2/544; 6/149; 10/527

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

фа́за ж. Pháse f -, -n, Stádium n -s, -di¦en, Entwícklungsstufe f -, -n; Ábschnitt m -(e)s, -e (перыяд);

фа́зы ме́сяца Móndphasen pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

фа́за

(гр. phasis = з’яўленне)

1) момант, асобная стадыя ў развіцці якой-н. з’явы або працэсу ў прыродзе ці грамадстве, у змене формы ці стану чаго-н. (напр. ф. цвіцення расліны, другая ф. месяца);

2) аднародная састаўная частка фізіка-хімічнай сістэмы, якая сваімі ўласцівасцямі адрозніваецца ад іншых яе частак і аддзелена ад іх паверхняй падзелу;

3) фіз. велічыня, якая характарызуе стан вагальнага працэсу ў кожны момант часу;

4) адзін з электрычных ланцугоў у мнагафазавай сістэме пераменнага току.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)