Verbum

анлайнавы слоўнік

уто́чка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уто́чка², -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Тое, што ўшыта ў што-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уто́чка¹, -і, ДМ -чцы, ж.

1. гл. утачыць¹.

2. мн. -і, -чак. Сточаная частка чаго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уто́чка I ж. уто́чка; см. утачы́ць I

уто́чка II ж. вста́вка, вши́вка, вта́чка; см. утачы́ць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уто́чка ж. (на станке, точиле и т. п.) сто́чванне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уто́чка ¹, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Спец.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. уточваць ¹ — утачыць ¹.

2. Сточаная частка чаго‑н.

уто́чка ², ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Тое, што ўшыта ў што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утачы́ць¹, утачу́, уто́чыш, уто́чыць; уто́чаны; зак., што.

Сточваючы, звузіць шырыню (ляза).

|| незак. уто́чваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. уто́чка, -і, ДМ -чцы, ж. і уто́чванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зво́стрыванне ср.

1. сто́чка ж.;

2. уто́чка ж.; спуска́ние;

1, 2 см. зво́стрываць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уто́чванне I ср. ута́чивание, уто́чка ж.; см. уто́чваць I, уто́чвацца I ¹

уто́чванне II ср. вста́вка ж., вшива́ние, вта́чивание

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вта́чка ж.

1. (действие) уто́чка, -кі ж., уто́чванне, -ння ср., ушы́ўка, -кі ж., ушыва́нне, -ння ср.;

2. (втачанный кусок) ушы́ўка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)