уста́ць, -а́ну, -а́неш, -а́не; зак.

1. Стаць на ногі, прыняць стаячае становішча.

У. з канапы.

Рана ў. (рана падняцца з пасцелі). Хворая ўстала (выздаравела).

2. перан. Падняцца, рушыць на здзяйсненне чаго-н.

У. на абарону Радзімы.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пра нябесныя свяцілы: з’явіцца на гарызонце, узысці.

Над лесам устала сонца.

4. перан. Узнікнуць, з’явіцца, паўстаць.

У памяці ўсталі вобразы сяброў.

|| незак. устава́ць, -таю́, -тае́ш, -тае́; -таём, таяце́, -таю́ць; -тава́й.

|| наз. устава́нне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уста́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. уста́ну уста́нем
2-я ас. уста́неш уста́неце
3-я ас. уста́не уста́нуць
Прошлы час
м. уста́ў уста́лі
ж. уста́ла
н. уста́ла
Загадны лад
2-я ас. уста́нь уста́ньце
Дзеепрыслоўе
прош. час уста́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

уста́ць сов.

1. в разн. знач. встать; подня́ться;

усе́ прысу́тныя ўста́лі — все прису́тствующие вста́ли;

у. пасля́ хваро́бы — встать по́сле боле́зни;

у. на абаро́ну сваёй Радзі́мы — встать (подня́ться) на защи́ту свое́й Ро́дины;

над ле́сам уста́ла со́нца — над ле́сом вста́ло со́лнце;

2. встать, просну́ться, подня́ться;

дзіця́ сёння ра́на ўста́ла — ребёнок сего́дня ра́но встал (просну́лся, подня́лся);

3. перен. встать, возни́кнуть, появи́ться, предста́ть;

яго́ ўчы́нак уста́ў пе́рад на́мі ў і́ншым святле́ — его́ посту́пок предста́л пе́ред на́ми в ино́м све́те;

у па́мяці ўста́лі во́бразы сябро́ў — в па́мяти вста́ли о́бразы друзе́й;

◊ у. з ле́вай нагі́ — встать с ле́вой ноги́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уста́ць, устану, устанеш, устане; зак.

1. Стаць на ногі; падняцца з ляжачага, сядзячага становішча. — Устаць! — строга крыкнуў вартаўнік суда. Прысутныя ўсталі. Брыль. Бацька доўга яшчэ сядзеў на ўслоне каля стала. Затым устаў і палез на палаткі. Ляўданскі. Лось устаў на ногі, панюхаў лёд, прабег трушком, рассыпаючы капытамі снег. Пташнікаў. // Прачнуўшыся, падняцца з пасцелі. Маці адкінула коўдру з грудзей, заварушылася з намерам устаць. Якімовіч. — Помню, помню, маці, зараз устану! — адказаў.. [Рыгор] і злез з пасцелі. Гартны. // Паправіцца, выздаравець. [Алаіза] чуць выкачалася ад хваробы. Думала, што ўжо і не ўстане. Арабей. / Пра палеглыя расліны. Пшаніца ўстала пад дажджом. Вялюгін. // перан. Аднавіцца, адбудавацца. Глядзі! Ля нашай школы Устаў з руін Палац. Агняцвет.

2. Падняцца на абарону чаго‑н.; падрыхтавацца да барацьбы за што‑н. І ленінцы, яднаючы рады, За Леніным супроць царызму ўсталі. Астрэйка.

3. Узысці, з’явіцца на гарызонце (пра нябесныя свяцілы). На дварэ светла, толькі што ўстаў месяц. Лобан. / у вобразным ужыв. Нада мною Мядзведзіца ўстала, Замахнулася зорным каўшом. Ляпёшкін.

4. перан. Узнікнуць, з’явіцца; паўстаць. Прыпомніў ён падзеі мінулага дня. Цяпер яны ўсталі перад дзедам у другім святле. Колас. Калі ўсё сціхла і супакоілася — зноў устала пытанне пра дзялянку, пра дровы, а цяпер ужо ў дадатак і пра каня. Васілевіч.

•••

Устаць з зоркай — устаць вельмі рана.

Устаць з левай (не з той) нагі — быць у дрэнным настроі, злавацца без асаблівай прычыны.

Устаць з магілы — выздаравець, ачуняць пасля цяжкай хваробы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уста́ць

1. áufstehen* vi (s), sich erhében*; sich stéllen, stéigen* vi (s) (на што-н auf A);

уста́ць з-за стала́ vom Tísch(e) áufstehen*;

◊ уста́ць на но́гі перан auf éigenen Füßen stehen*; sélbstständig [sélbstständig] wérden;

уста́ць грудзьмі́ за што-н etw. schützen; sein Lében für etw. éinsetzen;

2. разм (пра нябесныя свяцілы) áufgehen* vi (s);

со́нца ўстае́ die Sónne geht auf;

3. (узнікнуць) entstéhen* vi (s) (пра пытанне); áufsteigen* vi (s) (пра ўспаміны)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

устава́ць гл. устаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зо́лак, -лку, м.

Пачатак світання.

Устаць на золку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ускруці́цца, -учу́ся, -у́цішся, -у́ціцца; зак. (разм.).

Устаць вельмі рана.

Чаго ты так рана ўскруціўся?

|| незак. ускру́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паўстава́ць

‘устаць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - паўстаё́м
2-я ас. - паўстаяце́
3-я ас. паўстае́ паўстаю́ць
Прошлы час
м. паўстава́ў паўстава́лі
ж. паўстава́ла
н. паўстава́ла
Загадны лад
2-я ас. - паўстава́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час паўстава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

паўстава́ць¹, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -тае́; -таём, -таяце́, -таю́ць; зак.

Устаць — пра ўсіх, многіх або пра ўсё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)