ускалма́чаны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ускалма́чаны |
ускалма́чаная |
ускалма́чанае |
ускалма́чаныя |
| Р. |
ускалма́чанага |
ускалма́чанай
ускалма́чанае |
ускалма́чанага |
ускалма́чаных |
| Д. |
ускалма́чанаму |
ускалма́чанай |
ускалма́чанаму |
ускалма́чаным |
| В. |
ускалма́чаны (неадуш.)
ускалма́чанага (адуш.) |
ускалма́чаную |
ускалма́чанае |
ускалма́чаныя (неадуш.)
ускалма́чаных (адуш.) |
| Т. |
ускалма́чаным |
ускалма́чанай
ускалма́чанаю |
ускалма́чаным |
ускалма́чанымі |
| М. |
ускалма́чаным |
ускалма́чанай |
ускалма́чаным |
ускалма́чаных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ускалма́чаны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ускалма́чаны |
ускалма́чаная |
ускалма́чанае |
ускалма́чаныя |
| Р. |
ускалма́чанага |
ускалма́чанай
ускалма́чанае |
ускалма́чанага |
ускалма́чаных |
| Д. |
ускалма́чанаму |
ускалма́чанай |
ускалма́чанаму |
ускалма́чаным |
| В. |
ускалма́чаны (неадуш.)
ускалма́чанага (адуш.) |
ускалма́чаную |
ускалма́чанае |
ускалма́чаныя (неадуш.)
ускалма́чаных (адуш.) |
| Т. |
ускалма́чаным |
ускалма́чанай
ускалма́чанаю |
ускалма́чаным |
ускалма́чанымі |
| М. |
ускалма́чаным |
ускалма́чанай |
ускалма́чаным |
ускалма́чаных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ускалма́чаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ускалма́чаны |
ускалма́чаная |
ускалма́чанае |
ускалма́чаныя |
| Р. |
ускалма́чанага |
ускалма́чанай
ускалма́чанае |
ускалма́чанага |
ускалма́чаных |
| Д. |
ускалма́чанаму |
ускалма́чанай |
ускалма́чанаму |
ускалма́чаным |
| В. |
ускалма́чаны (неадуш.)
ускалма́чанага (адуш.) |
ускалма́чаную |
ускалма́чанае |
ускалма́чаныя (неадуш.)
ускалма́чаных (адуш.) |
| Т. |
ускалма́чаным |
ускалма́чанай
ускалма́чанаю |
ускалма́чаным |
ускалма́чанымі |
| М. |
ускалма́чаным |
ускалма́чанай |
ускалма́чаным |
ускалма́чаных |
Кароткая форма: ускалма́чана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ускалма́чаны прич., прил. взлохма́ченный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ускалма́чаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад ускалмаціць.
2. у знач. прым. Растрапаны, непрычасаны (пра валасы, шэрсць). Дзядзька Міша, праходзячы міма, пагладзіць ускалмачаныя валасы хлапчука і з усмешкай запытае: «Ну, як справы, Алік?» Хадкевіч. // З непрычасанымі, растрапанымі валасамі, шэрсцю. Пятро пазіраў на дзверы хаты. Нарэшце яны расчыніліся, паказалася ўскалмачаная галава без кепкі. Лупсякоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ускалма́чаны zerzáust, zóttig
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
взлохма́ченный узлахма́чаны, ускудла́чаны, ускалма́чаны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
всклоко́ченный узлахма́чаны, ускалма́чаны, ускудла́чаны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вскосма́ченный узлахма́чаны, ускалма́чаны, ускудла́чаны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
dishevelled [dɪˈʃevld] adj. узлахма́чаны, ускалма́чаны, ускудла́чаны
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)