упара́дкаваць, -кую, -куеш, -куе; -куй; -каваны; зак.

1. каго-што і без дап. Прывесці ў парадак, навесці парадак дзе-н.; вырашыць; уладкаваць.

У. кнігі.

У. ў хаце.

У. справы.

2. што. Добраўпарадкаваць.

У. гарадскія кварталы.

|| незак. упарадко́ўваць, -аю, -аеш, -ае; наз. упарадко́ўванне, -я, н.

|| наз. упара́дкаванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

упара́дкаваць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. упара́дкую упара́дкуем
2-я ас. упара́дкуеш упара́дкуеце
3-я ас. упара́дкуе упара́дкуюць
Прошлы час
м. упара́дкаваў упара́дкавалі
ж. упара́дкавала
н. упара́дкавала
Загадны лад
2-я ас. упара́дкуй упара́дкуйце
Дзеепрыслоўе
прош. час упара́дкаваўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

упара́дкаваць сов.

1. упоря́дочить; привести́ в поря́док; нала́дить;

у. даста́ўку карэспандэ́нцыі — упоря́дочить (нала́дить) доста́вку корреспонде́нции;

у. бібліятэ́ку — привести́ в поря́док библиоте́ку;

2. благоустро́ить;

у. го́рад — благоустро́ить го́род

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упара́дкаваць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

1. Прывесці што‑н. у пэўны парадак. Калгасы адбудаваліся, упарадкавалі палі, аднавілі жывёлагадоўчыя фермы. Хадкевіч. Белай паперай заслалі [Валька і Тася] стол, упарадкавалі на этажэрцы кніжкі, яркую, радасную фіранку павесілі на акно. Мікуліч. У дзяжурным памяшканні Таня яшчэ раз агледзела ліхтарык, падрыхтавала зусім новенькія жоўтыя сцяжкі, упарадкавала куфэрак, які звычайна брала ў дарогу. Даніленка. // і без дап. Навесці парадак дзе‑н. [Марына] упарадкавала ў хаце, узяла серп на плячо. Кавалёў. // Уладзіць; вырашыць. Пакуль дырэкцыя ўпарадкуе справы на новым месцы, мы ўсе адпачываем пасля цяжкага падарожжа і знаёмімся з горадам. Сяргейчык. // і каго. Давесці да ладу, уладкаваць. [Кажамяка:] А ўжо ж, як упарадкую дачку, дык трэба будзе заглянуць. Гурскі.

2. Добраўпарадкаваць. Упарадкаваць гарадскія кварталы. □ [Сцяпан Гаўрылавіч:] — Трэба спачатку ўпарадкаваць дарогу, тады не будзе такога становішча. — Добра, я падумаю, пашукаю выйсця, — згадзіўся Бедыкоўскі. Мяжэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упара́дкаваць, упарадко́ўваць

1. (прывесці што-н. у пэўны парадак) régeln vt, in Órdnung bríngen*;

2. (добраўпарадкаваць) gut [komfortábel] éinrichten [áusstatten]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

упарадкаваць □ навесці парадак, прывесці да парадку

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

упоря́дочить сов. упара́дкаваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

благоустро́ить сов. добраўпара́дкаваць, упара́дкаваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упарадко́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да упарадкаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упара́дкаванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. упарадкаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)