умо́ўны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. умо́ўны умо́ўная умо́ўнае умо́ўныя
Р. умо́ўнага умо́ўнай
умо́ўнае
умо́ўнага умо́ўных
Д. умо́ўнаму умо́ўнай умо́ўнаму умо́ўным
В. умо́ўны (неадуш.)
умо́ўнага (адуш.)
умо́ўную умо́ўнае умо́ўныя (неадуш.)
умо́ўных (адуш.)
Т. умо́ўным умо́ўнай
умо́ўнаю
умо́ўным умо́ўнымі
М. умо́ўным умо́ўнай умо́ўным умо́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

умо́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. умо́ўны умо́ўная умо́ўнае умо́ўныя
Р. умо́ўнага умо́ўнай
умо́ўнае
умо́ўнага умо́ўных
Д. умо́ўнаму умо́ўнай умо́ўнаму умо́ўным
В. умо́ўны (неадуш.)
умо́ўнага (адуш.)
умо́ўную умо́ўнае умо́ўныя (неадуш.)
умо́ўных (адуш.)
Т. умо́ўным умо́ўнай
умо́ўнаю
умо́ўным умо́ўнымі
М. умо́ўным умо́ўнай умо́ўным умо́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

умо́ўны, -ая, -ае.

1. Загадзя ўмоўлены і зразумелы толькі тым, хто ўмовіўся.

У. стук.

Умоўнае месца.

2. Які мае сілу толькі пры якіх-н. умовах.

Умоўнае асуджэнне.

Прыгавораны ўмоўна (прысл.). Умоўная згода.

У. рэфлекс (выпрацаваны пад уплывам пэўных умоў).

3. Які не існуе на самай справе, яўны або сімвалічны.

Умоўная мяжа.

Умоўныя дэкарацыі.

4. У граматыцы: які ўтрымлівае ў сабе значэнне ўмовы (у 1 знач.).

У. сказ.

У. лад дзеяслова.

У. злучнік.

|| наз. умо́ўнасць, -і, ж. (да 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

умо́ўны в разн. знач. усло́вный;

у. знак — усло́вный знак;

у. прыгаво́р — усло́вный пригово́р;

усё, што вы гаво́рыце, ве́льмі ўмо́ўнае — всё, что вы говори́те, о́чень усло́вно;

~ная дэкара́цыя — усло́вная декора́ция;

~нае па́ліва — усло́вное то́пливо;

у. рэфле́кс — усло́вный рефле́кс;

у. злу́чнікграм. усло́вный сою́з;

у. ладграм. сослага́тельное наклоне́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

умо́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Вызначаны па ўмове, угавору; загадзя ўмоўлены. Умоўны стук. □ Камандзіры зверылі гадзіннікі, дамовіліся аб умоўных сігналах і пайшлі на бераг да сваіх плытоў. Няхай. На ўмоўны свіст спяшаецца Да дуба камісар. Куляшоў. Уранку сябры Пакідалі сяло, Ля дуба — Умоўнае месца было. Гілевіч.

2. Абмежаваны якімі‑н. умовамі, які мае сілу пры наяўнасці якіх‑н. умоў. Умоўнае асуджэнне.

3. Які вызначаецца чыімі‑н. адносінамі да чаго‑н.; адносны. Якія ўмоўныя, аднак, людскія разуменні: шчасце, няшчасце... Лынькоў. Праўда, «дом» для.. [Дзямковіча] цяпер быў паняццем чыста ўмоўным: дому ў яго не было. Палтаран.

4. Які не існуе на самой справе; які ўяўляецца, дапускаецца ў думках; уяўны. Разам з партызанскімі разведчыкамі [Саша і Жэня] перайшлі шашу — умоўную мяжу партызанскай зоны. Новікаў. Хлопец, што сядзеў за маёй спін[а]й, .. трымаючы ў роце цыгарэту, прасіў у мяне прыпаліць, чыркаючы ўмоўнай запалкай па ўмоўнаму карабку. Радкевіч. // Прадугледжаны ўмовамі, правіламі чаго‑н. Умоўны праціўнік. Умоўная задача. □ Замест умоўных дэкаратыўных скал.. разгарнуліся праўдзівыя пейзажы. «Беларусь». // Які з’яўляецца сімвалічным абазначэннем якога‑н. рэальнага прадмета. Чырвонай пункцірнай лініяй начарціў шлях Пыжыкавай мамы, як ён уяўляўся мне. Адзначыў умоўным тапаграфічным значком дом Наташы. Шыловіч.

5. У мастацтве — заснаваны на адмаўленні ад рэалістычнага паказу рэчаіснасці; сімвалічны. Умоўная дэкарацыя.

6. У граматыцы — які мае значэнне ўмовы. Умоўныя даданыя сказы. Умоўны лад дзеяслова.

7. Спец. Прыняты ў якасці асновы пры вызначэнні сярэдніх велічынь чаго‑н. Умоўнае паліва. Умоўная кармавая адзінка.

•••

Умоўны рэфлекс гл. рэфлекс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

умо́ўны

1. (з умовай) bedngt; konventionll [-vɛn-];

умо́ўны прысу́д юрыд. bedngte Verrteilung;

умо́ўны рэфле́кс фізіял. bedngter Reflx;

тэ́рмін умо́ўнага пакара́ння юрыд. Bewährungsfrist f -, -en;

2. (умоўлены) verinbart, verbredet, bgemacht;

умо́ўны знак ein verbredetes [verinbartes] Zichen; Krtenzeichen n -s, - (картаграфічны);

умо́ўны а́драс Dckadresse f -, -n;

3. грам. konditionl, Konditionl-, Bedngungs;

умо́ўны лад Konditionl m -s, -e, Konditionlis m -, -les

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Умоўны рэфлекс, гл. Рэфлексы

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

раз³, злуч. умоўны (разм.).

Калі.

Р. не ўмееш, не бярыся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

іншасказа́нне, -я, н.

Выраз, які мае іншы, умоўны, пераносны сэнс; алегорыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

conditional [kənˈdɪʃənəl] adj.

1. умо́ўны; абумо́ўлены

2. ling. умо́ўны;

the conditional (mood) умо́ўны лад

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)