Угорскія плямёны 3/16; 4/86

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

фіна-угорскія мовы

т. 16, с. 402

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Фіна-угорскія плямёны 2/568; 4/217; 10/245, 419; 11/229, 475, 481

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Фіна-угорскія мовы 3/14; 5/476; 6/61, 62; 7/16, 51, 285, 431; 9/340, 407, 523; 10/421, 482, 597, 603; 11/475

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

уго́рскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уго́рскі уго́рская уго́рскае уго́рскія
Р. уго́рскага уго́рскай
уго́рскае		 уго́рскага уго́рскіх
Д. уго́рскаму уго́рскай уго́рскаму уго́рскім
В. уго́рскі (неадуш.)
уго́рскага (адуш.)		 уго́рскую уго́рскае уго́рскія (неадуш.)
уго́рскіх (адуш.)
Т. уго́рскім уго́рскай
уго́рскаю		 уго́рскім уго́рскімі
М. уго́рскім уго́рскай уго́рскім уго́рскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фі́на-уго́рскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. фі́на-уго́рскі фі́на-уго́рская фі́на-уго́рскае фі́на-уго́рскія
Р. фі́на-уго́рскага фі́на-уго́рскай
фі́на-уго́рскае		 фі́на-уго́рскага фі́на-уго́рскіх
Д. фі́на-уго́рскаму фі́на-уго́рскай фі́на-уго́рскаму фі́на-уго́рскім
В. фі́на-уго́рскі
фі́на-уго́рскага		 фі́на-уго́рскую фі́на-уго́рскае фі́на-уго́рскія
Т. фі́на-уго́рскім фі́на-уго́рскай
фі́на-уго́рскаю		 фі́на-уго́рскім фі́на-уго́рскімі
М. фі́на-уго́рскім фі́на-уго́рскай фі́на-уго́рскім фі́на-уго́рскіх

Іншыя варыянты: фіна-уго́рскі.

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фіна-уго́рскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. фіна-уго́рскі фіна-уго́рская фіна-уго́рскае фіна-уго́рскія
Р. фіна-уго́рскага фіна-уго́рскай
фіна-уго́рскае		 фіна-уго́рскага фіна-уго́рскіх
Д. фіна-уго́рскаму фіна-уго́рскай фіна-уго́рскаму фіна-уго́рскім
В. фіна-уго́рскі
фіна-уго́рскага		 фіна-уго́рскую фіна-уго́рскае фіна-уго́рскія
Т. фіна-уго́рскім фіна-уго́рскай
фіна-уго́рскаю		 фіна-уго́рскім фіна-уго́рскімі
М. фіна-уго́рскім фіна-уго́рскай фіна-уго́рскім фіна-уго́рскіх

Іншыя варыянты: фі́на-уго́рскі.

Крыніцы: tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фіна-уго́рскі, ‑ая, ‑ае.

У выразе: фіна-угорскія мовы — група роднасных моў, якія разам з самадыйскімі мовамі складаюць уральскую сям’ю моў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Угра-фінскія мовы, гл. Фіна-угорскія мовы

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

АГЛЮЦІНАТЫ́ЎНЫЯ МО́ВЫ

(ад лац. agglutinare прыклейваць),

мовы, у якіх словы і іх формы ўтвараюцца пераважна праз аглюцінацыю (спалучэнне граматычна адназначных афіксаў з нязменным коранем). Напр., у цюркскіх мовах -lar- — суфікс множнага л.: тур. bulut «воблака», bulutlar «воблакі»; каз. ара «піла», аралар «пілы». Характэрныя рысы аглюцінатыўных моў — стандартная парадыгма словазмянення, адсутнасць унутранай флексіі, адназначнасць афіксаў, фіксаваны націск, строгі парадак слоў і інш. Да аглюцінатыўных моў адносяцца вял. колькасць моў Азіі і Еўропы (цюркскія, фіна-угорскія, мангольскія, тунгуса-маньчжурскія, японская, карэйская і інш.), Акіяніі (папуаскія, інданезійскія, мікранезійскія), Афрыкі (банту, мандэ, бантоідныя).

т. 1, с. 77

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)