увільну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зак.

1. ад каго-чаго. Лоўка павярнуўшыся, пазбегнуць чаго-н.

У. ад удару.

2. перан., ад чаго. Ухіліцца ад чаго-н., карыстаючыся рознымі хітрыкамі.

У. ад цяжкай працы.

|| незак. уві́льваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. уві́льванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

увільну́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. увільну́ увільнё́м
2-я ас. увільне́ш увільняце́
3-я ас. увільне́ увільну́ць
Прошлы час
м. увільну́ў увільну́лі
ж. увільну́ла
н. увільну́ла
Загадны лад
2-я ас. увільні́ увільні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час увільну́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

увільну́ць сов., прям., перен. увильну́ть, ускользну́ть;

у. ад уда́ру — увильну́ть от уда́ра;

у. ад прамо́га адка́зу — увильну́ть (ускользну́ть) от прямо́го отве́та

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

увільну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

1. Спрытна ўхіліцца ад сустрэчы, сутычкі з кім‑, чым‑н.; лоўка павярнуўшыся, пазбегнуць чаго‑н. Увільнуць ад удару. □ — Я ўжо іду, — і бег [Федзька] дахаты, азіраючыся на бацьку, каб увільнуць, калі той захоча аперазаць. Арабей. // Непрыкметна пайсці, паехаць, скрыцца ад каго‑н. На агароджапай канатамі арэне рысоўка не паможа, бо там няма куды увільнуць, няма кім засланіцца. Карпюк.

2. перан.; ад чаго. Ухіліцца ад чаго‑н., карыстаючыся рознымі хітрыкамі; выкруціцца. Увільнуць ад цяжкай працы. Увільнуць ад прамога адказу. □ Калі ўзяць, дык — [кулак] надта хітры, Калі даць, дык — «носік вытры». Увільне не сяк, дык так, Бо нашто ж бы быў кулак? Крапіва. Калі раней [Валодзя] толькі і думаў, як увільнуць ад работы, дык цяпер ніколі не адстае ад астатніх. Рунец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

увільну́ць разм. (ад чаго-н.) áusweichen* vi (s) (D); entschlüpfen vi (s) (D); sich heráusreden (адгаварыцца)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

уві́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да увільнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уві́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. увільваць — увільнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

увильну́ть сов., разг. увільну́ць, ухілі́цца, вы́круціцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

weasel out

ухілі́цца, вы́круціцца, увільну́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

уві́льваць несов., прям., перен. уви́ливать, ускольза́ть, уска́льзывать; см. увільну́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)