туля́га, -і, ДМ -у, Т -ам, м., ДМ -ля́зе, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -ля́г.

1. Чалавек, які туляецца, пазбягае сустрэч; бадзяга.

2. Баязлівец, нерашучы чалавек (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

туля́га

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. туля́га туля́гі
Р. туля́гі туля́г
Д. туля́гу туля́гам
В. туля́гу туля́г
Т. туля́гам туля́гамі
М. туля́гу туля́гах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

туля́га

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. туля́га туля́гі
Р. туля́гі туля́г
Д. туля́зе туля́гам
В. туля́гу туля́г
Т. туля́гай
туля́гаю		 туля́гамі
М. туля́зе туля́гах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

туля́га м. и ж. (о мужчине) скита́лец; бесприю́тный; (о женщине) скита́лица; бесприю́тная

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

туля́га, ‑і, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑лязе, Т ‑ай (‑аю), ж.

1. Чалавек, які туляецца, пазбягае сустрэчы; бадзяга. А туляга, як вядома, чалавек, які туляецца, увесь час хаваецца, каб быць непрыкметным. Сабалеўскі. Шыраеўскія дзядзькі і да гэтага бачылі, што Чубар не проста туляга, а чалавек са зброяй, значыць, мае калі не ўладу, то дачыненне да нечага вельмі важнага. Чыгрынаў.

2. Разм. Баязлівец, нерашучы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

туля́га м

1. Herúmtreiber m -s, -, Vagabúnd [vɑ-] m -en, -en;

2. разм Ángst¦hase m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

туля́г

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. туля́г
Р. туля́га
Д. туля́гу
В. туля́г
Т. туля́гам
М. туля́гу

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

stray​1 [streɪ] n.

1. блу́дная жывёліна

2. бяздо́мны чалаве́к, туля́га; беспрыту́льнае дзіця́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

włóczęga

м. бадзяга, валацуга; хадзяка; туляга; шлында; маталыга

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

gadabout

[ˈgædə,baʊt]

informal

бадзя́га, валацу́га m. & f., туля́га -і m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)