трушчо́ба

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. трушчо́ба трушчо́бы
Р. трушчо́бы трушчо́б
Д. трушчо́бе трушчо́бам
В. трушчо́бу трушчо́бы
Т. трушчо́бай
трушчо́баю
трушчо́бамі
М. трушчо́бе трушчо́бах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

трушчо́ба ж. трущо́ба;

~бы гарадо́ў — трущо́бы городо́в

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трушчо́ба, ‑ы, ж.

1. Бедны, густа населены брудны квартал горада, а таксама брудны, цёмны, разбураны дом, жыллё. Лонданскія трушчобы. Прыгарадныя трушчобы. Трушчобы капіталістычных гарадоў.

2. Цяжкапраходнае месца ў лесе з бураломам. Белай, месячнай ноччу ў трушчобах завянуць свае песні ваўкі... Рудкоўскі.

3. Глухое месца, глуш. — Новаспечаны, і ў вашых трушчобах маю гонар быць першы раз, — сказаў з усмехам Лабановіч. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трушчо́ба ж.

1. lendsviertel n -s, -, rmenviertel n, Slums [slamz] pl;

жыць у трушчо́бе in inem Loch [in iner jämmerlichen Whnung] lben;

2. (глуш) Krähwinkel m -s, -, Provnznest [-´vınʦ-] n -(e)s, -er;

3. (густы лес) Dckicht n -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Трушчо́ба ‘бедны, густа населены брудны квартал горада’, ‘брудны, цёмны, разбураны дом’ (ТСБМ). З рус. трущо́ба ‘тс’, якое зафіксавана ў такім значэнні ў слоўніках з першай паловы XIX ст., утворана пры дапамозе суф. ‑об‑a (як утроба) ад дзеяслова з асновай труск і суф. Параўн. ст.-рус. трускъ (з XV ст.), што з’яўляецца глухім варыянтам да друзгъ ‘сухое галлё, вецце’; у такім выпадку трущоба — гэта ‘лес, завалены галлём’ (КЭСРЯ, 453; Цыганенка, 491). Менавіта гэта значэнне пераважае ў трушчо́ба: ‘глухія мясціны’ (слаўг., Яшк.), ‘глуш’, ‘цяжкапраходнае месца ў лесе з бураломам’ (ТСБМ); трушчо́ба, трушчо́біна ‘непраходнае месца ў лесе’, ‘прорва, бездань’ (Нас.), трошчо́ба ‘гушчар, нетра’ (ТС), укр. дыял. трущоба ‘густы непраходны лес у забалочанай нізіне’ (Фасмер, 4, 112; ЕСУМ, 5, 662), што дае падставы для запазычвання толькі ў вузкім значэнні ‘густанаселены бедны квартал’. Да трушчыць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

трушчо́ба Глухія мясціны (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

трушчо́бны трущо́бный; см. трушчо́ба

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

slum [slʌm] n. трушчо́ба;

slum clearance знос трушчо́баў;

urban slums гарадскі́я нізы́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

slum

[slʌm]

n.

трушчо́ба f.; нізы́ pl. (сацыя́льныя)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

spelunka

ж. трушчоба, прытон;

złodziejska spelunka — зладзейскі прытон, маліна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)