труці́ць, тручу́, тру́ціш, тру́ціць; тру́чаны; незак., каго (што).

Знішчаць атрутай.

Т. мышэй.

|| зак. вы́труціць, -ручу, -руціш, -руціць; -ручаны.

|| наз. тручэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

труці́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. тручу́ тру́цім
2-я ас. тру́ціш тру́ціце
3-я ас. тру́ціць тру́цяць
Прошлы час
м. труці́ў труці́лі
ж. труці́ла
н. труці́ла
Загадны лад
2-я ас. труці́ труці́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час тру́цячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

труці́ць несов. трави́ть; мори́ть;

т. мух — трави́ть (мори́ть) мух

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

труці́ць, тручу, труціш, труціць; незак., каго-што.

Знішчаць атрутай. Труціць мух. □ Дзесяткі рук апыльвалі лён, труцілі шкодную блыху. Кулакоўскі. // Рабіць шкоду якімі‑н. атрутнымі рэчывамі. [Грачова:] — А курэй хто труціў? Хто з дустам кашу па гародзе рассыпаў, каб у грады не лазілі? Ракітны. / у перан. ужыв. Думы маркотныя, Думы гаротныя, Труціце быт мой сірочы. Смех стогнам крыецца, І ў сэрцы ныецца, І плачуць жаласна вочы. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

труці́ць vergíften vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Труці́ць ‘знішчаць атрутай, рабіць шкоду атрутнымі рэчывамі’ (ТСБМ, Нас., Бяльк., Ласт., Касп., Байк. і Некр., Гарэц., Яруш., ТС, Варл., Сл. ПЗБ), труці́цса, тру́ціцса ‘турбавацца, мучыцца, непакоіцца’ (Кліх), ст.-бел. трутити перан. ‘пазбаўляць радасці, рабіць непрыемным’ (ГСБМ). Парны па трыванні дзеяслоў да атруціць (гл.), параўн. чэш. мар. otrutit ‘атруціць’. Узнік у выніку кантамінацыі *truti і *traviti пры ад’ідэацыі ст.-польск. truciźnik, truciciel(ka) або непасрэдна ад труць 2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́труціць гл. труціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тру́чаны тра́вленный; см. труці́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тручэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. труціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вытруча́ць

‘труціць, атручваць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. вытруча́ю вытруча́ем
2-я ас. вытруча́еш вытруча́еце
3-я ас. вытруча́е вытруча́юць
Прошлы час
м. вытруча́ў вытруча́лі
ж. вытруча́ла
н. вытруча́ла
Дзеепрыслоўе
цяп. час вытруча́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)