то́нкасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз. мн.
Н. то́нкасць то́нкасці
Р. то́нкасці то́нкасцей
то́нкасцяў
Д. то́нкасці то́нкасцям
В. то́нкасць то́нкасці
Т. то́нкасцю то́нкасцямі
М. то́нкасці то́нкасцях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

то́нкасць, -і, ж.

1. гл. тонкі.

2. мн. -і, -ей. Самыя дробныя дэталі, асаблівасці чаго-н.

Ведаць т. справы.

Не ўдавацца ў тонкасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

то́нкасць ж.

1. в разн. знач. то́нкость;

2. то́нкость, утончённость, изы́сканность;

1, 2 см. то́нкі;

3. (подробность) то́нкость

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

то́нкасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць тонкага. Тонкасць сукна. Тонкасць віна. Тонкасць думкі.

2. звычайна мн. (то́нкасці, ‑ей). Самыя дробныя дэталі, асаблівасці. У давацца ў тонкасці. Паэтычныя тонкасці. □ Чалавек, які пазнаў тонкасці і тайны сваёй прафесіі, які любіць яе, укладвае ў яе ўсю сваю душу, заўсёды выклікае ў нас павагу. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

то́нкасць ж.

1. Dünne f -; Dünnheit f -, -en; Féinheit f - (нітак, матэрыі і г. д.); Schlánkheit f - (фігура); Verféinerung f - (смаку);

2. перан. Féinheit f -, -en; Finésse f -, -n;

да то́нкасці aufs Genáueste;

ве́даць да то́нкасцяў sich bis ins Kléinste áuskennen* (што-н. in D)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

то́нкі, -ая, -ае.

1. Невялікі ў папярочным сячэнні, у абхваце.

Тонкія ніткі.

Тонкія пальцы.

Тонкая бярозка.

2. Невялікі па шырыні, вузкі.

Тонкая рыска.

3. Пра гукі, голас: высокі.

Т. голас.

4. Пра твар, рысы твару: не грубы, прыгожа абрысаваны.

Тонкія рысы твару.

5. Складаны, выкананы з вялікай увагай, умела, па-мастацку.

Тонкая работа.

Тонкая разьба.

6. Пра смак, пах і пад.: вытанчаны, не рэзкі.

Т. водар кветак.

7. Пра розум, мысленне, гумар і пад.: гібкі, праніклівы, які схоплівае малапрыметнае.

Т. розум.

Тонкая крытыка.

8. Чуллівы, які ўспрымае самыя слабыя раздражненні (пра органы пачуццяў і іх дзейнасць).

Т. слых.

|| наз. то́нкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ліры́зм, -у, м.

1. Лірычны характар, лірычны змест чаго-н.

Л. паэмы.

2. Чуллівасць у перажываннях, у настроі; мяккасць і тонкасць эмацыянальнага пачатку.

Л. беларускага пейзажу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

cienkość

ж. тонкасць;

~ć włókna — тонкасць валакна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

утончённость вы́танчанасць, -ці ж., то́нкасць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

delicacy [ˈdelɪkəsi] n.

1. вы́танчанасць, то́нкасць, даліка́тнасць

2. далікатэ́с; прысма́кі; ласу́нак

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)