таўха́ ць а́ ю, -а́ еш, -а́ е; незак. , каго-шторазм. ).
Штурхаць кароткім, рэзкім рухам.
Т. падлокаць.
|| зак. таўхану́ ць , -ну́ , -не́ ш, -не́ ; -нём, -няце́ , -ну́ ць; -ні́ .
|| наз. таўха́ нне ,-я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
таўха́ ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. таўха́ ю
таўха́ ем
2-я ас. таўха́ еш
таўха́ еце
3-я ас. таўха́ е
таўха́ юць
Прошлы час
м. таўха́ ў
таўха́ лі
ж. таўха́ ла
н. таўха́ ла
Загадны лад
2-я ас. таўха́ й
таўха́ йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час таўха́ ючы
Крыніцы:
dzsl2007 ,
krapivabr2012 ,
piskunou2012 ,
sbm2012 ,
tsblm1996 ,
tsbm1984 .
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
таўха́ ць несов. разг. а́ ть;
т. пад ло́ каць — толка́ ть под ло́ коть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
таўха́ ць ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак. , каго-што .
Разм. Штурхаць кароткім, рэзкім рухам. Алесь ускочыў, пазірае І локцем Костуся таўхае. Колас . Пары кружыліся, локцямі таўхалі ў грудзі Андрэя і Лору. Грамовіч .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
таўха́ ць ó ßen* vt vt ú ffen vt разм
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Таўха́ ць ТСБМ , Нас. , Касп. , Некр. і Байк. ), талха́ ць ’штурхаць’ (шарк. , лёзы., ЛА , 2), то́ ўхаць ’тс’ (Ласт. ), таўха́ цца ’штурхацца’ (Байк. і Некр. , Касп. ), товхына́ ты ’штурхаць’ (жабін. , ЛА , 2), сюды ж таўхну́ ць ’піхнуць, штурхануць’ (Сл. ПЗБ , Яўс. ), таўхану́ ць ’тс’ (Бяльк. , Рам. 3, Сержп. Прымхі ), талхану́ ць ’тс’ (Сл. ПЗБ ). Карскі (2–3, 38) бачыў тут змененую аснову *tъl̥k‑ (гл. таўкаць , таўкці ), магчыма, пад уплывам іншых гукапераймальных дзеясловаў тыпу бахаць , тахаць , тарарахаць і пад. Параўн. талахкаць , талохнуцца , гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
таўха́ цца , ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
Разм. Таўхаць каго‑н. Ты не таўхайся! // Таўхаць адзін аднаго.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
таўха́ цца , -а́ юся, -а́ ешся, -а́ ецца; незак. разм. ).
Таўхаць каго-н. або адзін аднаго.
|| зак. таўхану́ цца , -ну́ ся, -не́ шся, -не́ цца; -нёмся, -няце́ ся, -ну́ цца; -ні́ ся.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
таўхану́ ць сов. разг. у́ ть, толкану́ ть; см. таўха́ ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
таўхану́ ць , ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце.
Зак. да таўхаць .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)