та́я мест., ж. та; см. той

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

Та́я — указальны займ. ж. р. ад той (Нас., Ласт., Вруб.), ст.-бел. таꙗ, таѧ ’тс’ (XVI ст., Карскі 2-3, 194; Альтбаўэр), сюды ж эўфемізм та́я ’задніца’ (Пятк. 2), ’рэч ці асоба, якой тут няма’ (Варл.), та́я ха́та ’святліца’ (пруж., Нар. скарбы), та́я сла́ва ’толькі знак’ (драг., З нар. сл.), та́ято (та́јато) ’вось тая’ (Вруб.). Параўн. укр., рус. дыял. та́я, стараж.-рус. таꙗ, макед. таа. Узыходзіць як форма ж. р. да *tъ‑jь (гл. той, то), неўскладненая форма та сустракаецца ў гаворках: і та гаворыць і та (ТС), паводле Карскага (2–3, 194), пад рускім ці польскім уплывам, аднак, магчыма і другаснае сцяжэнне з пропускам ‑j‑, параўн. таа (бых., Рам. 4).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Индокита́й Індакіта́й, -та́я м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Алта́й Алта́й, -та́я м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

горноста́й зоол. гарнаста́й, -та́я м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

минта́й зоол. мінта́й, -та́я м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

курулта́й полит. курулта́й, -та́я м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

ра́тай уст. рата́й, -та́я м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

начні́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц, ж.

1. Лятучая мыш.

2. м. і ж. Той (тая), хто доўга не кладзецца спаць, бадзяецца начамі (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

мане́ра, -ы, мн. -ы, -не́р, ж.

1. Спосаб дзеяння, прыём, тая або іншая асаблівасць паводзін.

М. гаварыць.

2. толькі мн. Знешнія формы паводзін.

Дрэнныя манеры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)