та́нгенс, -а, мн. -ы, -аў, м.

Трыганаметрычная функцыя, роўная адносінам сінуса дадзенага вугла да косінуса дадзенага вугла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

та́нгенс

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. та́нгенс та́нгенсы
Р. та́нгенса та́нгенсаў
Д. та́нгенсу та́нгенсам
В. та́нгенс та́нгенсы
Т. та́нгенсам та́нгенсамі
М. та́нгенсе та́нгенсах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

та́нгенс м., мат. та́нгенс

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

та́нгенс мат. та́нгенс, -са м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

та́нгенс, ‑а, м.

Адна з трыганаметрычных функцый вострага вугла, якая раўняецца (у прамавугольным трохвугольніку) адносіне катэта, што ляжыць супраць дадзенага вострага вугла, да другога катэта.

[Ад лац. tangens — які датыкаецца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тангенс

т. 15, с. 417

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ката́нгенс, ‑а, м.

Трыганаметрычная функцыя — тангенс дапаўняльнага вугла.

[Ад лац. co — разам і tangens — датычны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аркта́нгенс

(ад лац. arcus = дуга + тангенс)

мат. вугал, тангенс якога прыраўноўваецца да дадзенага ліку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

tangens, ~u

м. мат. тангенс

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

tangent [ˈtændʒənt] n. math. та́нгенс

♦

fly/go off at a tangent BrE, infml пераключа́цца на і́ншую тэ́му

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)