Verbum

анлайнавы слоўнік

сі́нус, -а, мн. -ы, -аў, м.

Трыганаметрычная функцыя вугла, у прамавугольным трохвугольніку роўная адносінам катэта, што ляжыць супраць дадзенага вострага вугла, да гіпатэнузы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сі́нус

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сі́нус м., мат., анат. си́нус

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сі́нус, ‑а, м.

1. У матэматыцы — адна з трыганаметрычных функцый вугла, у прамавугольным трохвугольніку роўная адносінам катэта процілеглага вугла да гіпатэнузы.

2. У анатоміі — поласць, пазуха ў якім‑н. органе цела. Сінус аорты.

[Ад лац. sinus — выгін, крывізна.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сінус 4/588; 7/483; 9/527; 10/304, 305

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

сінус,

трыганаметрычная функцыя.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сінус,

у анатоміі, доўгі замкнуты канал.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сі́нус м. матэм. Sínus m -, -se

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

сі́нус

(лац. sinus = выгін, крывізна)

1) мат. адна з трыганаметрычных функцый вугла, у прамавугольным трохвугольніку роўная адносінам катэта процілеглага вугла да гіпатэнузы;

2) анат. поласць, пазуха ў якім-н. органе цела.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сі́нус-ве́рзус

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)