сы́ро безл., в знач. сказ. сы́ра; мо́кра.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мо́кра нареч.

1. мо́кро, сы́ро;

2. в знач. безл. сказ. мо́кро, сы́ро;

на ву́ліцы м. — на у́лице мо́кро (сы́ро)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сы́ра нареч., в знач. сказ. сы́ро

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́лка нареч., безл., в знач. сказ., разг. вла́жно, сы́ро

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тума́нно нареч.

1. тума́нна;

2. безл., в знач. сказ. тума́нна;

бы́ло сы́ро и тума́нно было́ сы́ра і тума́нна;

3. безл., в знач. сказ., перен. цьмя́на, тума́нна;

тума́нно в голове́, на душе́ цьмя́на (тума́нна) у галаве́, на душы́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сыры́ ’вільготны’, ’невараны; недавараны, недасмажаны, недапечаны’, ’неканчаткова выраблены’, ’нязвараны, няспеламу’: сырое яйцо (Федар. 4, Сержп. Прымхі), ’сыры, мокры’, ’згатаваны’: сырэ молоко не пʼе (ТС), ’нябелены (пра ніткі, палатно)’ (Уладз.), сыры́й ’сыры, мокры, згатаваны’ (Бяльк.), сырэ́й ’тс’ (драг., Ск. нар. мовы). Укр. сирі́й, рус. сыро́й, стараж.-рус. сыръ ’сыры, вільготны’; ’малады, зялёны, няспелы’: ꙗблъко сыро, каш. sëri ’вільготны, мокры, падмоклы’, в.-луж., н.-луж. syrý, ’мокры, негатаваны, неапрацаваны, вільготны’, чэш. syrý ’вільготны, халодны’, ст.-слав. сыръ ’мокры, вільготны’. Прасл. *syrъ(jь) ’сыры, вільготны; звараны’, роднаснае літ. sū́ras ’салёны’, лат. sũrs ’салёны, горкі, даўкі’, ст.-дац. súrr ’сыры, напаўгнілы’, швед. sur ved ’сырое дрэва’, ст.-в.-ням. sûr ’кіслы’; да і.-е. *sū‑ro/*sou‑ro ’кіслы, даўкі’, гл. Траўтман, 293–294; Фрэнкель, 944; Фасмер, 3, 819; Махэк₂, 600; Шустар-Шэўц, 1402–1403; SEK, 4, 265; Бязлай, 3, 343; ЕСУМ, 5, 241–242. Гл. таксама сыравы, сыровы, суровы, сыр.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)