Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
супо́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.
1. Аб’яднанне людзей, якія маюць агульныя мэты і задачы.
С. «Загляне сонца і ў наша аконца» выдавала кніжкі і навукова-папулярныя брашуры.
2.разм. Наогул якая-н. група, аб’яднанне, арганізацыя.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
супо́лкаж. соо́бщество ср.; това́рищество ср.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
супо́лка, ‑і, ДМ ‑лцы, ж.
Аб’яднанне людзей, якія ставяць сабе якія‑н. агульныя задачы; арганізацыя. Далей Іларыён Свянціцкі пытаецца пра выдавецкую суполку «Наша хата», пра яе паявы ўзнос.«Полымя».Акрамя беларускай класікі, суполка [«Загляне сонца і ў наша вакенца!»] выдавала і навукова-папулярныя брашуры.Семашкевіч.//Разм. Наогул якая‑н. група, аб’яднанне. [Таня] станавілася кіраўніком гэтай суполкі трох саламяных удоў.Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
супо́лкаж. Geséllschaft f -, -en, Geméinschaft f -, -en; Genóssenschaft f -, -en; Grúndorganisatión f -, -en (у грамадскім аб’яднанні або партыі)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Супо́лка ’аб’яднанне людзей, злучаных агульнымі мэтамі, умовамі, задачамі; арганізацыя, таварыства’ (ТСБМ, Ласт., Варл.), ’сумесная работа’ (Сцяшк.), ’група людзей за супольнай работай’ (ваўк., Сл. ПЗБ), су́палка ’тс’ (Гарэц.). У іншых славянскіх мовах з прыст. с‑/s‑: укр.спі́лка, польск.spółka, в.-луж.społk, чэш.spolek, славац.spolok. Борысь (570) выводзіць з прыслоўя społu, якое да прасл.*sъ polu ’з (сумесна) паловай’ (гл. палова, супольны).