супермэ́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. супермэ́н супермэ́ны
Р. супермэ́на супермэ́наў
Д. супермэ́ну супермэ́нам
В. супермэ́на супермэ́наў
Т. супермэ́нам супермэ́намі
М. супермэ́не супермэ́нах

Іншыя варыянты: суперме́н.

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

супермэн

т. 15, с. 272

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

супермэ́н м разм Súpermann m -(e)s, -männer

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

супермэ́н

(англ. superman, ад лац. super = над, звыш + + англ. man = чалавек)

1) герой дэтэктываў, коміксаў, кінабаевікоў, надзелены нязвыклымі якасцямі, якія робяць яго непераможным, абаяльным;

2) іран. чалавек, упэўнены ў сваёй перавазе над іншымі.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

суперме́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. суперме́н суперме́ны
Р. суперме́на суперме́наў
Д. суперме́ну суперме́нам
В. суперме́на суперме́наў
Т. суперме́нам суперме́намі
М. суперме́не суперме́нах

Іншыя варыянты: супермэ́н.

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)