су́джана

прыслоўе, утворана ад дзеяслова

станоўч. выш. найвыш.
су́джана - -

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

су́джана в знач. сказ. суждено́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

су́джана, безас. у знач. вык., каму, з інф.

Прызначана каму‑н.; прыйшлося каму‑н. Напэўна, мы, як паралелі, Нам быць не суджана ўдваіх. Прануза. Ты бачыш, мама, горад наш які, Навечна суджана яму героем звацца. Вітка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суждено́ безл., в знач. сказ. су́джана, наканава́на.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

су́джаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. су́джаны су́джаная су́джанае су́джаныя
Р. су́джанага су́джанай
су́джанае		 су́джанага су́джаных
Д. су́джанаму су́джанай су́джанаму су́джаным
В. су́джаны (неадуш.)
су́джанага (адуш.)		 су́джаную су́джанае су́джаныя (неадуш.)
су́джаных (адуш.)
Т. су́джаным су́джанай
су́джанаю		 су́джаным су́джанымі
М. су́джаным су́джанай су́джаным су́джаных

Кароткая форма: су́джана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

stillborn

[ˈstɪlbɔrn]

adj.

1) мёртванаро́джаны

2) Figur. неажыцьцяўля́льны

stillborn hopes — надзе́і, які́м ня су́джана зьдзе́йсьніцца, неажыцьцяўля́льныя надзе́і

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

датрыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Вытрываць да канца; пратрываць да якога‑н. тэрміну. Ці ўсе адолеюць страх? Каму суджана будзе датрываць да канца? Быкаў. — Ох, час быў... — не датрывала з маўчанкай сваёй раптам баба. Шынклер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Наканована, наканава́на ’суджана, прадвызначана’ (бялын., Янк. 3.; Гарэц., барыс., Шн. 2), параўн.: калі памру, значыць, гэто так накановано (Дэмб.). Да кон, канаваць ’вызначаць лёс’, што звязана з уяўленнем пра вызначэнне лёсу чалавека ў самым пачатку яго жыцця, параўн. у Насовіча: Кому бог якую смерць конуець, наконуець, так і ўміраець кажен (Нас., 244).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

асу́джаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад асудзіць.

2. у знач. прым. Такі, якому суджана гібель.

3. у знач. наз. асу́джаны, ‑ага, м.; асу́джаная, ‑ай, ж. Той (тая), хто прызнаны вінаватым і нясе кару згодна з судовым прыгаворам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ілю́зія

(лац. illusio = падман)

1) скажонае ўспрыманне рэчаіснасці, прыняцце ўяўнага за сапраўднае (напр. і. цішыні, зрокавая і.);

2) перан. надзея, якой не суджана збыцца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)