суверэ́нны, -ая, -ае.

1. Які валодае суверэнітэтам.

Суверэнная дзяржава.

2. Які ажыццяўляе вярхоўную ўладу.

С. правіцель.

|| наз. суверэ́ннасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

суверэ́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. суверэ́нны суверэ́нная суверэ́ннае суверэ́нныя
Р. суверэ́ннага суверэ́ннай
суверэ́ннае		 суверэ́ннага суверэ́нных
Д. суверэ́ннаму суверэ́ннай суверэ́ннаму суверэ́нным
В. суверэ́нны (неадуш.)
суверэ́ннага (адуш.)		 суверэ́нную суверэ́ннае суверэ́нныя (неадуш.)
суверэ́нных (адуш.)
Т. суверэ́нным суверэ́ннай
суверэ́ннаю		 суверэ́нным суверэ́ннымі
М. суверэ́нным суверэ́ннай суверэ́нным суверэ́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

суверэ́нны полит. сувере́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

суверэ́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да суверэна; які ажыццяўляе вярхоўную ўладу. Суверэнны правіцель.

2. Які валодае суверэнітэтам, незалежны, самастойны. Суверэнная дзяржава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суверэ́нны паліт souverän [zuvə-];

суверэ́нная тэрыто́рыя Hóheitsgebiet n -(e)s,-e;

суверэ́нная дзяржа́ва ein souveräner Staat

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

суверэ́нны

(фр. souverain)

1) незалежны, самастойны (напр. с-ая дзяржава);

2) які ажыццяўляе вярхоўную ўладу (напр. с. правіцель).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

дзяржа́ўна-суверэ́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дзяржа́ўна-суверэ́нны дзяржа́ўна-суверэ́нная дзяржа́ўна-суверэ́ннае дзяржа́ўна-суверэ́нныя
Р. дзяржа́ўна-суверэ́ннага дзяржа́ўна-суверэ́ннай
дзяржа́ўна-суверэ́ннае		 дзяржа́ўна-суверэ́ннага дзяржа́ўна-суверэ́нных
Д. дзяржа́ўна-суверэ́ннаму дзяржа́ўна-суверэ́ннай дзяржа́ўна-суверэ́ннаму дзяржа́ўна-суверэ́нным
В. дзяржа́ўна-суверэ́нны (неадуш.)
дзяржа́ўна-суверэ́ннага (адуш.)		 дзяржа́ўна-суверэ́нную дзяржа́ўна-суверэ́ннае дзяржа́ўна-суверэ́нныя (неадуш.)
дзяржа́ўна-суверэ́нных (адуш.)
Т. дзяржа́ўна-суверэ́нным дзяржа́ўна-суверэ́ннай
дзяржа́ўна-суверэ́ннаю		 дзяржа́ўна-суверэ́нным дзяржа́ўна-суверэ́ннымі
М. дзяржа́ўна-суверэ́нным дзяржа́ўна-суверэ́ннай дзяржа́ўна-суверэ́нным дзяржа́ўна-суверэ́нных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сувере́нный суверэ́нны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

suwerenny

суверэнны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

niepodległy

незалежны, суверэнны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)