спрыя́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; незак., каму-чаму.

1. Садзейнічаць, дапамагаць.

С. развіццю навукі.

2. Праяўляць добразычлівасць да каго-н.

С. суседу.

|| зак. паспрыя́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. спрыя́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спрыя́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. спрыя́ю спрыя́ем
2-я ас. спрыя́еш спрыя́еце
3-я ас. спрыя́е спрыя́юць
Прошлы час
м. спрыя́ў спрыя́лі
ж. спрыя́ла
н. спрыя́ла
Загадны лад
2-я ас. спрыя́й спрыя́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час спрыя́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спрыя́ць несов. (каму, чаму)

1. спосо́бствовать, благоприя́тствовать;

с. развіццю́ наву́кі — спосо́бствовать (благоприя́тствовать) разви́тию нау́ки;

паго́да спрыя́ла падаро́жным — пого́да благоприя́тствовала путеше́ственникам;

2. благоскло́нно относи́ться (к кому, чему), доброжела́тельствовать, благожела́тельствовать, благоволи́ть (к кому)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спрыя́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; незак., каму-чаму.

1. Садзейнічаць; памагаць. [Сабалеўскі:] — Мой абавязак, як палкавога ўрача, спрыяць словам і справай вашым поспехам у лётнай рабоце. Алешка. Гуманістам можа быць толькі той, хто спрыяе шчасцю працоўнага чалавека. Ярош. [Казік да Веры:] — А мне не можа [Віктар] дараваць, што я спрыяў твайму збліжэнню з Максімам і што ты адмовіла таму ўдаўцу-асадніку. Машара. // (1 і 2 ас. не ўжыв.) і без дап. Быць прычынай чаго‑н., памагаць, рабіць магчымым узнікненне, развіцця чаго‑н. Чыгунка спрыяла таму, што Міця рана стаў цікавіцца справамі, якія ідуць у вялікім свеце. Навуменка. Станаўленню светапогляду паэта спрыяла тое, што ў часе вучобы ён актыўна ўдзельнічаў у студэнцкіх гуртках. Няхай. Калгаснікі дажалі жыта і пачалі жаць ярыну. Надвор’е спрыяла. Чорны. Гунава не прыехаў.. Гэта таксама не спрыяла настрою Сімона. Самуйлёнак. // Разм. Аказваць патрэбнае дзеянне, прыносіць карысць. [Алімпа:] — І не думай, Тэлё, — палягчэе: вельмі ж спрыяе .. [зелле] на хворае нутро. Вышынскі.

2. Праяўляць добразычлівасць да каго‑н. Пад .. [дубам] Даніла зрабіў столік і лавачкі, зрабіў для Грушкі і для ўсіх, хто яму спрыяе. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спрыя́ць béitragen* vi (чаму-н. zu D); fördern vt, begünstigen vt (садзейнічаць);

спрыя́ць каму-н. у чым-н. j-m in etw. (D) behílflich sein;

спрыя́ць таму, што … dazú béitragen*, dass …

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Спрыя́ць ‘садзейнічаць’ (ТСБМ, Нас., Бяльк., Касп., Сержп. Прымхі). Да прыяць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

спрыяць □ быць на руку

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

паспрыя́ць гл. спрыяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

садзе́йнічаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Аказваць садзейнічанне, спрыяць.

С. поспеху.

|| зак. пасадзе́йнічаць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыя́ць несов., обл., см. спрыя́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)