сме́ццевы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сме́ццевы сме́ццевая сме́ццевае сме́ццевыя
Р. сме́ццевага сме́ццевай
сме́ццевае		 сме́ццевага сме́ццевых
Д. сме́ццеваму сме́ццевай сме́ццеваму сме́ццевым
В. сме́ццевы (неадуш.)
сме́ццевага (адуш.)		 сме́ццевую сме́ццевае сме́ццевыя (неадуш.)
сме́ццевых (адуш.)
Т. сме́ццевым сме́ццевай
сме́ццеваю		 сме́ццевым сме́ццевымі
М. сме́ццевым сме́ццевай сме́ццевым сме́ццевых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сме́ццевы со́рный, му́сорный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сме́ццевы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да смецця; прызначаны для складвання смецця. Смеццевая яма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сме́цце, -я, н.

1. Адкіды, рэшткі чаго-н.

Згарнуць с. ў кучу.

2. Што-н. дробнае, драбяза.

Не ягады, а адно с.

◊

Выносіць смецце з дому (хаты) (разм.) — рабіць вядомым тое, чаго не павінны ведаць іншыя.

|| прым. сме́ццевы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

му́сорный сме́ццевы;

му́сорный я́щик скры́нка для сме́цця.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Клапоўнік 6/7

- » - смеццевы 6/7 (іл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Клапо́ўнік ’род травяністых раслін сямейства крыжакветных, што выкарыстоўваюцца ў народнай медыцыне як сродак ад клапоў’ (ТСБМ), ’клапоўнік смеццевы, Lepidium ruderale L.’ (Кіс., Жыв. сл., Касп.), ’багун’ (Ян.). Да клоп (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мяцёлка ’мятла’, ’суквецце некаторых раслін’, ’мятліца’ (ТСБМ), ’доўгія валасы на канцы хваста ў каровы’ (шчуч., Сл. ПЗБ), мяцёлачкі ’адросткі пер’я ў птушкі ў час лінькі’ (гродз., Сцяшк. Сл.). Укр. мете́лочки ’смеццевы клапоўнік, венічкі, Lepidium ruderale L.’, міте́лка ’венік’, рус. метёлка ’тс’, ’суквецце раслін’. Усх.-слав. Да мятла́ 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)