сляпа́я

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
ж. -
Н. сляпа́я сляпы́я
Р. сляпо́й сляпы́х
Д. сляпо́й сляпы́м
В. сляпу́ю сляпы́х
Т. сляпо́й
сляпо́ю		 сляпы́мі
М. сляпо́й сляпы́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сляпа́я ж., сущ. слепа́я

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сляпа́я ж Blínde (sub) f -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

слепа́я сущ. сляпа́я, -по́й ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сляпы́

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сляпы́ сляпа́я сляпо́е сляпы́я
Р. сляпо́га сляпо́й
сляпо́е		 сляпо́га сляпы́х
Д. сляпо́му сляпо́й сляпо́му сляпы́м
В. сляпы́ (неадуш.)
сляпо́га (адуш.)		 сляпу́ю сляпо́е сляпы́я (неадуш.)
сляпы́х (адуш.)
Т. сляпы́м сляпо́й
сляпо́ю		 сляпы́м сляпы́мі
М. сляпы́м сляпо́й сляпы́м сляпы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ślepa

ж. сляпая

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сляпы́, -а́я, -о́е.

1. Які не бачыць, пазбаўлены зроку; са слабым зрокам.

Сляпое дзіця.

Падручнікі для сляпых (наз.).

2. перан. Які дзейнічае, не ўсведамляючы і не абдумваючы сваіх учынкаў.

С. ад злосці.

Слепа (прысл.) паверыць першаму сустрэчнаму.

Сляпое перайманне.

3. Невыразны, неразборлівы (пра шрыфт, тэкст і пад.).

С. адбітак на паперы.

4. Праз які дрэнна або нічога не бачна.

Сляпыя шыбы ў вокнах.

Сляпая хата (з малымі вокнамі).

5. Які адбываецца без удзелу зроку, без бачных арыенціраў (спец.).

С. метад друкавання (не гледзячы на клавішы). С. палёт на самалёце.

○

Сляпая кішка — пачатковая частка тоўстай кішкі, якая мае чэрвепадобны адростак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Куто́к ’сляпая кішка’ (ТС, Сл. паўн.-зах.). Гл. кутніца 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

kątnica

ж. анат. сляпая кішка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Blíndlandung

f -, -en сляпа́я паса́дка (па прыладах)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)