скро́мный

1. в разн. знач. сці́плы;

скро́мное поведе́ние сці́плыя паво́дзіны;

скро́мный учёный сці́плы вучо́ны;

2. (небольшой) невялі́кі;

скро́мные дохо́ды невялі́кія дахо́ды.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скромный

Том: 31, старонка: 382.

img/31/31-382_2282_Скромный.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

скро́мны скро́мный;

с. чалаве́к — скро́мный челове́к;

~ныя заслу́гі — скро́мные заслу́ги

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сці́плы в разн. знач. скро́мный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скрамне́йшы прил. сравнит. ст., разг. скромне́е, поскромне́е, бо́лее скро́мный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

невзыска́тельный

1. (нетребовательный) непатрабава́льны; (неразборчивый) неперабо́рлівы;

2. (обыкновенный) звыча́йны; (простой) про́сты; (скромный) сці́плы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

небага́ты

1. небога́тый, малосостоя́тельный;

2. (скромный, недорогой) небога́тый;

3. перен. небога́тый, ограни́ченный;

~тая фанта́зія — небога́тая (ограни́ченная) фанта́зия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Скро́мны ‘неганарысты’, ‘стрыманы, умераны, сціплы’ (ТСБМ), ‘скнарлівы’ (навагр., З нар. сл.), скрамі́ць ‘заспакойваць’ (Нас.), скрэ́мнічаць ‘быць сціплым’ (Ян.). Паходжанне слова не вызначанае. Як мяркуе Крукоўскі (Уплыў, 74), з рус. скро́мный, аднак у рускай мове слова фіксуецца адносна позна і лічыцца паланізмам (Брукнер, 496; Віткоўскі, Słownik 174 і інш.). Паводле Тапарова (Этимология–1994–1996, 158), значэнне слова можа трактавацца падвойным чынам — як ‘той, хто трымаецца ў пэўных рамках’ і ‘той, хто трымаецца з краю’, г. зн. знае сваё месца і не прэтэндуе на большае. У залежнасці ад гэтага прасл. *skromьnъ, рэфлексы якога яшчэ ў польск. дыял. skromny ‘скупы’, каш. skromn ‘скупы; бедны, худы’, в.-луж. skromny ‘тс’, чэш. skromný, славен. skrómen, серб.-харв. скроман (< з чэш., Скок 3, 271), балг. скром ‘тс’, скро́мен ‘тс’, выводзіцца ад кораня *krom‑, параўн. рус. кро́мы ‘кросны; рама ў кроснах’, першапачаткова ‘той, хто трымаецца ў рамках’; гл. Сабалеўскі, РФВ, 70, 87; Фасмер, 3, 658; Бернекер, 1, 622. Аднак больш прымальным падаецца другое значэнне, захаванае ў рус. кро́мы ‘ўскраіна’, в.-луж. skromny, přikromny ‘які знаходзіцца з краю, крайні’, што дазваляе звязаць слова з скроміць, кром 1 (гл.). Урбанчык (JP, 26, 6 і наст.) рускае слова лічыць запазычаннем з польск. skromny; ён мяркуе, што польскае з ст.-чэш. skrovný ‘тс’, якое да крыць (гл.), што адмаўляюць Басай і Сяткоўскі (Słownik, 317). Гл. таксама Глухак, 555 (першасна адносілася да жывёлы, якую вылегчалі, абрэзалі, “скрамілі”).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)