склада́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. склада́нне
Р. склада́ння
Д. склада́нню
В. склада́нне
Т. склада́ннем
М. склада́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

склада́нне, -я, н.

1. гл. складаць.

2. У матэматыцы: дзеянне, пры дапамозе якога з двух або некалькіх лікаў (складаемых) атрымліваюць новы (суму), які мае столькі адзінак, колькі было ва ўсіх дадзеных ліках разам.

3. У мовазнаўстве: слова, што ўтворана з дзвюх або некалькіх асноў і прадстаўляе лексічную адзінку, якая мае граматычныя і семантычныя адзнакі паасобнага слова; складанае слова (напр.: збожжаўборачны, першадрукар).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

склада́нне ср.

1. скла́дывание; копне́ние; укла́дывание; укла́дка ж.;

2. скла́дывание;

3. составле́ние;

4. составле́ние; сложе́ние, сочине́ние;

5. сложе́ние;

6. скла́дывание;

7. скла́дывание;

8. составле́ние;

9. перен. составле́ние;

10. сва́ливание; сложе́ние;

1-10 см. склада́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

склада́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. складаць — скласці.

2. Матэматычнае дзеянне, пры дапамозе якога з двух або некалькіх лікаў (складаемых) атрымліваюць новы (суму), які мае столькі адзінак, колькі было ва ўсіх дадзеных ліках разам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

складанне

т. 14, с. 459

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

склада́нне н.

1. (упакоўка рэчаў) Éinpacken n -s, Verpácken n -s;

2. (тавараў, дроў) Lágerung f -, -en;

3. (укладанне) Zusámmenstellen n -s;Zusámmenstellung f -; Verfássen n -s (слоўніка, падручніка); Ábfassen n -s, Áufsetzen n -s (дакумента і г. д.);

склада́нне пратако́ла Protokóllaufnahme f -;

склада́нне пла́на Áusarbeitung éines Plans, Plánaufstellung f -, -en;

склада́нне дакуме́нта Ábfassung éiner Úrkunde;

4. матэм. Additión f -, -en, Summíerung f -, -en;

5. (паўнамоцтваў і г. д.) Níederlegung f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

скла́сці, складу́, складзе́ш, складзе́; складзём, складзяце́, складу́ць; складзі́; скла́дзены; зак., што.

1. гл. класці.

2. Пакласці разам у пэўным парадку.

С. дровы пад навес.

С. рэчы ў рукзак (падрыхтаваць да ад’езду).

3. Прыбавіць адзін лік да другога, зрабіць складанне.

С. дзве сумы.

4. Падрыхтаваць што-н. на падставе сабраных звестак, стварыць, напісаць.

С. слоўнік беларускай мовы.

С. справаздачу.

С. спіс супрацоўнікаў.

С. песню.

5. Утварыць групу, камісію, падабраўшы людзей.

С. камітэт.

6. Перагнуўшы, сагнуўшы, прыдаць якую-н. форму, зменшыць аб’ём.

С. ліст паперы папалам.

С. шэзлонг.

7. Зрабіць вывад на падставе назіранняў або лагічных заключэнняў.

С. ўяўленне аб кім-н.

8. перан. Вызваліцца ад якіх-н. абавязкаў.

С. свае паўнамоцтвы.

Ён усю віну склаў на мяне.

◊

Скласці зброю —

1) здацца, спыніць узброенае супраціўленне;

2) адмовіцца ад барацьбы, ад якіх-н. дзеянняў.

Скласці рукі (разм.) — перастаць дзейнічаць.

|| незак. скла́дваць, -аю, -аеш, -ае і склада́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. скла́дванне, -я, н. і склада́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

летапіса́нне, -я, н.

Складанне летапісаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скла́дванне ср., см. склада́нне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падло́г, -у, мн. -і, -аў, м.

Падробка, складанне фальшывых дакументаў.

Абвінавачванне ў растраце і падлогах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)