само́та, -ы, ДМ само́це, ж.

1. Адзінота, знаходжанне ў адзіноцтве.

Застацца ў самоце.

2. Стан, самаадчуванне самотнага; смутак, туга.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

само́та

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. само́та
Р. само́ты
Д. само́це
В. само́ту
Т. само́тай
само́таю
М. само́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

само́та ж.

1. грусть, тоска́, уны́ние ср.;

2. уедине́ние ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

само́та, ‑ы, ДМ самоце, ж.

1. Адзінота, знаходжанне ў адзіноцтве. Пісар Васількевіч сядзеў у сваім запаветным пакойчыку, дзе ён часта любіў заставацца ў самоце. Колас.

2. Стан, самаадчуванне самотнага; смутак, туга. У роспачы і самоце, Аляксей ішоў сам не ведаючы куды. Вітка. Не плач, шматпакутная маці! Мы прыйдзем і ласкай сагрэем тваё набалелае сэрца, І знікне самота з вачэй. Панчанка. / у вобразным ужыв. Самота выльецца слязамі, Як хмара цёмная — дажджом. Лось. Нылі тэлефонныя правады, выплаквалі ў адвечны прастор сваю самоту. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

само́та ж

1. (адзінота) Éinsamkeit f -, Alléinsein n -s;

2. (смутак, туга) Kúmmer m -s, Gram m -(e)s, Schwérmut f -;

◊ яго́ грызе́ само́та der Gram verzéhrt ihn [zehrt an ihm, frisst an ihm]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Само́та ’адзінота, паходжанне ў адзіноцтве’, само́тны. Лічачы па націску, з польск. samota, samotny ’тс’, якія да sam (гл. сам).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адзіно́касць ж гл адзінота, самота

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

solitude [ˈsɒlɪtju:d] n.

1. адзіно́та, адзіно́цтва; само́та

2. адасо́бленасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

loneliness

[ˈloʊnlinəs]

n.

само́та, адзіно́та f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

одино́чество ср. адзіно́та, -ты ж.; адзіно́цтва, -ва ср., само́та, -ты ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)