сало́ ма
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
адз.
Н. сало́ ма
Р. сало́ мы
Д. сало́ ме
В. сало́ му
Т. сало́ майо́ маю
М. сало́ ме
Крыніцы:
krapivabr2012 ,
nazounik2008 ,
piskunou2012 ,
sbm2012 ,
tsblm1996 ,
tsbm1984 .
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сало́ ма ж.
Сухія сцёблы злакавых раслін, што застаюцца пасля абмалоту.
Аўсяная с.
|| памянш. сало́ мка , -і, Д М ж.
|| прым. саламя́ ны , -ая, -ае.
Салямяная страха.
С. колер (светла-жоўты). Саламяная сурвэтка (з саломы).
◊
Саламяная ўдава (жарт. ) — жанчына, якая знаходзіцца ў часовай разлуцы з мужам.
Саламяны ўдавец (жарт. ) — мужчына, які знаходзіцца ў часовай разлуцы з жонкай.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сало́ ма ж. о́ ма;
жы́ тняя с. — ржана́ я соло́ ма;
◊ сі́ ла (і) ~му ло́ міць посл. и́ ла (и) соло́ му ло́ мит
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
сало́ ма ‑ы, ж.
Сухія сцёблы злакавых раслін, якія застаюцца пасля абмалоту. Жытняя салома . Аўсяная салома . □ Пахла прэллю са страхі, токам, свежай, нядаўна памалочанай іржаной саломай. Мележ . // [Васіль:] — Баюся, што наша жыта пагоніць у салому, а колас можа быць дрэнны. Шамякін . Камбайн рушыў. Пад нажамі яго зазвінела салома , у бункер пасыпаўся густы струмень важкага зерня. Дуброўскі . Сіла і салому ломіць. Прымаўка .
•••
Снег саломаю тушыць гл. тушыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сало́ ма ж. n
ко́ леру сало́ мы ó hfarben, stró hgelb; stró hblond (пра валасы );
пакры́ ты сало́ май ó hgedeckt;
◊
до́ ма і сало́ ма ядо́ ма ≅ Ost, West, zu Há use best
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
салома
Том: 31, старонка: 44.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
Сало́ ма укр. , рус. соло́ ма , ст.-рус. солома , ц.-слав. слама , польск. , в.-луж. , н.-луж. słoma , чэш. sláma , славац. slama , серб.-харв. сла̏ма , славен. sláma , балг. , макед. сла́ ма . Прасл. *solma ’салома ’ роднаснае лат. salms ’саломінка’, ст.-прус. salme ’салома ’, ст.- в.-ням. hal(a)m ’сцябло’, лац. culmus ’чарот’, і, далей, ст.-інд. çalākas ’сцябло, колас’; усе да і.-е. *ḱoləmā ’сцябло’. Гл. Сной, 578; Борысь , 558. Гл. яшчэ Фасмер , 3, 713; Махэк₂ , 551; Шустар-Шэўц , 2, 1304.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
салома у снапах пасля ручнога абмалоту : акалот
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
