расчарава́ны, -ая, -ае.

Які знаходзіцца ў стане расчаравання; які сведчыць аб расчараванні.

|| наз. расчарава́насць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расчарава́ны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. расчарава́ны расчарава́ная расчарава́нае расчарава́ныя
Р. расчарава́нага расчарава́най
расчарава́нае		 расчарава́нага расчарава́ных
Д. расчарава́наму расчарава́най расчарава́наму расчарава́ным
В. расчарава́ны (неадуш.)
расчарава́нага (адуш.)		 расчарава́ную расчарава́нае расчарава́ныя (неадуш.)
расчарава́ных (адуш.)
Т. расчарава́ным расчарава́най
расчарава́наю		 расчарава́ным расчарава́нымі
М. расчарава́ным расчарава́най расчарава́ным расчарава́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

расчарава́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. расчарава́ны расчарава́ная расчарава́нае расчарава́ныя
Р. расчарава́нага расчарава́най
расчарава́нае		 расчарава́нага расчарава́ных
Д. расчарава́наму расчарава́най расчарава́наму расчарава́ным
В. расчарава́ны (неадуш.)
расчарава́нага (адуш.)		 расчарава́ную расчарава́нае расчарава́ныя (неадуш.)
расчарава́ных (адуш.)
Т. расчарава́ным расчарава́най
расчарава́наю		 расчарава́ным расчарава́нымі
М. расчарава́ным расчарава́най расчарава́ным расчарава́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

расчарава́ны разочаро́ванный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расчарава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. расчарава́ны расчарава́ная расчарава́нае расчарава́ныя
Р. расчарава́нага расчарава́най
расчарава́нае		 расчарава́нага расчарава́ных
Д. расчарава́наму расчарава́най расчарава́наму расчарава́ным
В. расчарава́ны (неадуш.)
расчарава́нага (адуш.)		 расчарава́ную расчарава́нае расчарава́ныя (неадуш.)
расчарава́ных (адуш.)
Т. расчарава́ным расчарава́най
расчарава́наю		 расчарава́ным расчарава́нымі
М. расчарава́ным расчарава́най расчарава́ным расчарава́ных

Кароткая форма: расчарава́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

расчарава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад расчараваць.

2. у знач. прым. Які знаходзіцца ў стане расчаравання, які страціў веру ў каго‑, што‑н. — Яна прыйдзе мусіць не скора, — адказаў малады «мужчына». Валя пайшла расчараваная. Чорны. З абласнога цэнтра я вярнуўся назад у Вепры расчараваны... Што было рабіць далей? Сачанка. // Які выяўляе расчараванне, сведчыць пра расчараванасць. Маю ўвагу прыцягнула пажылая жанчына з расчараваным тварам, якая хадзіла ад аднаго стэнда да другога. «Звязда». — Гм-м! — пачуўся нейчы расчараваны голас з натоўпу, калі турбіна была вызвалена з-пад дошак, — а я думаў — бог ведае што. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расчарава́ны enttäuscht

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

разочаро́ванный расчарава́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

frustrated [frʌsˈtreɪtɪd] adj. (at/with) расчарава́ны, расхвалява́ны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

disappointed

[,dɪsəˈpɔɪntɪd]

adj.

расчарава́ны

I am disappointed in you — Я расчарава́ны табо́ю

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)