разлучаны - Пошук

разлу́чаны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	разлу́чаны	разлу́чаная	разлу́чанае	разлу́чаныя
Р.	разлу́чанага	разлу́чанай разлу́чанае	разлу́чанага	разлу́чаных
Д.	разлу́чанаму	разлу́чанай	разлу́чанаму	разлу́чаным
В.	разлу́чаны (неадуш.) разлу́чанага (адуш.)	разлу́чаную	разлу́чанае	разлу́чаныя (неадуш.) разлу́чаных (адуш.)
Т.	разлу́чаным	разлу́чанай разлу́чанаю	разлу́чаным	разлу́чанымі
М.	разлу́чаным	разлу́чанай	разлу́чаным	разлу́чаных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разлу́чаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	разлу́чаны	разлу́чаная	разлу́чанае	разлу́чаныя
Р.	разлу́чанага	разлу́чанай разлу́чанае	разлу́чанага	разлу́чаных
Д.	разлу́чанаму	разлу́чанай	разлу́чанаму	разлу́чаным
В.	разлу́чаны (неадуш.) разлу́чанага (адуш.)	разлу́чаную	разлу́чанае	разлу́чаныя (неадуш.) разлу́чаных (адуш.)
Т.	разлу́чаным	разлу́чанай разлу́чанаю	разлу́чаным	разлу́чанымі
М.	разлу́чаным	разлу́чанай	разлу́чаным	разлу́чаных

Кароткая форма: разлу́чана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разлу́чаны

1. разлучённый;

2. разъединённый;

3. разделённый;

1-3 см. разлучы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разлу́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад разлучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разлу́чаны entzwéit; эл. ábgeschaltet

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

разлу́чённый разлу́чаны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разобщённый разлу́чаны, раз’ядна́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

getrénnt

a (па)асо́бны, разлу́чаны, раз’ядна́ны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

разлу́чанасць ж.

1. разлучённость;

2. разъединённость;

1, 2 см. разлу́чаны ^{1, 2}

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адарва́ны ábgerissen, ábgebrochen (кавалак чаго-н.); getrénnt, auseinánder geríssen (разлучаны)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Verbum