раздува́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. раздува́ецца раздува́юцца
Прошлы час
м. раздува́ўся раздува́ліся
ж. раздува́лася
н. раздува́лася
Дзеепрыслоўе
цяп. час раздува́ючыся

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раздува́цца несов., страд. раздува́ться; см. раздува́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раздува́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да раздуцца.

2. Зал. да раздуваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раздува́цца гл. раздзімацца

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

раздува́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. раздуваць — раздуць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. раздувацца — раздуцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bulge​2 [bʌldʒ] v.

1. выпіра́ць, выпу́чвацца, выпіна́цца, выпукля́цца, выдава́цца

2. раздува́цца, быць набі́тым да краёў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

раздува́ться

1. (об опухоли) напуха́ць; (о животе) успу́швацца;

2. страд. раздзіма́цца; раздзьму́хвацца; надзіма́цца; раздува́цца; развява́цца; разганя́цца; см. раздува́ть​ 1, 2, 4, 5.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

báuschen

1.

vt

1) (с)камячы́ць

2) узбі- ва́ць

2.

(sich) надува́цца, раздува́цца

(напр., пра ветразь)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Пы́жыцца (пыжицьца) ’назвацца ад фанабэрыі’ (Нас.), ’напружвацца, дбаць’ (ваўк., Сцяшк. Сл.), укр. пи́зитися ’надзявацца, фанабэрыцца’, рус. пы́житься ’старацца нешта зрабіць з празмернымі намаганнямі; фанабэрыцца’, н.-луж. pyzeliś se ’пускаць бурбалкі, бурліць, тужыцца’. Вытворнае ад пыж 1 (< *pyž‑), гл. Курціна, Этимология–1971, 72; Чарных (2, 87) мяркуе пра першаснае значэнне ’раздувацца, каб выпіхнуць пыж’, што неабавязкова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Плю́ндры (іран.) ’штаны’ (маз., Нар. Гом.), плюдры ’тс’, ’лахманы, рыззё’ (Нас.), плюндра ’тс’ (Шат.), ст.-бел. плюдры, плюйдры ’штаны’ (1598, Булыка, Лекс. запазыч., 109). З польск. phtdry — від штаноў нямецка-французскага крою XV–VIII стст.: спачатку кароткія, з буфамі, затым phiderki ’зімовыя штонікі, падбітыя футрам’, пазней гэтая абразлівая назва phtdry пашырылася нават на турэцкія шаравары — скарачэнне з п.-ням. phiderhosen ’штаны з буфамі’ < pludeni ’раздувацца’ (Кюнэ, Poln., 87: Банькоўскі, 2, 61 I).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)