пісталет назоўнік | мужчынскі род

Агнястрэльная зброя з кароткім ствалом для стральбы на кароткую адлегласць.

|| прыметнік: пісталетны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

пістале́т м. пистоле́т;

◊ трыма́ць хвост пістале́там — держа́ть хвост пистоле́том

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

пісталет, ‑а, М ‑леце, м.

Агнястрэльная зброя з кароткім ствалом для стральбы на кароткую адлегласць. З сабою .. [мужчына] носіць, апрача вінтоўкі, па пісталету ў кожнай кішэні, гранаты. Паслядовіч.

[Фр. pistolet.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пісталет, пістоле́т, пістоль, пістоля ’агнястрэльная зброя з кароткім ствалом’ (ТСБМ, Яруш., Бес., Касп.), ’дурны, сляпы’ (Нас.), ст.-бел. пистолетъ, пиштолетъ ’тс’ (з 1616 г.) запазычана са ст.-польск. pistolet, якое з франц. pistolet ’тс’. Аднак пістоль, пістоля узыходзіць да ст.-чэш. pišťala (са слэнгу гусітаў у XVI ст.) < písčala, píščela, píščel ’музычны інструмент’ і ’агнястрэльная зброя’; гэтае слова ў XV ст. запазычылі немцы (pitschal, pitschole, petstole) і слова (ужо *pitstol) перайшло ў франц. мову як pistolet — памяншальная форма ў сувязі з тым, што ў франц. мове pistole абазначае ’залатая манета’. У XVI ст. pišťala пранікла ў Польшчу (piszczel), у канцы XVII ст. — і ў Расію, а таксама ў іншыя краіны. Раманісты (Штрэкель, AfslPh, 26, 408; Меер–Любке, 542) выводзілі франц. pistolet з італ. pistola, а апошняе — з назвы горада Pistola ў Таскане. Гэтаксама і Варш. сл., 4, 210. Васэрцыер (173) у якасці крыніцы запазычання прыводзіць італ. pistolese ’паляўнічы нож з Пістоі’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

браўнінг назоўнік | мужчынскі род

Аўтаматычны пісталет.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

тайнік назоўнік | мужчынскі род

  1. Месца для хавання чаго-н.

    • Хаваць пісталет у тайніку.

  2. пераноснае значэнне: Самае запаветнае, патаемнае месца чаго-н.

    • У тайніках душы.

|| прыметнік: тайніковы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

pistol [ˈpɪstl] n. пістале́т;

a starting pistol ста́ртавы пістале́т;

a pistol shot стрэл з пістале́та

♦

hold a pistol to one’s head прымуша́ць зрабі́ць (што-н.) пагро́замі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пистоле́т пістале́т, -та м.;

◊

держа́ть хвост пистоле́том трыма́ць хвост абара́нкам;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Ва́льтэр ’пісталет’ (КЭС). З ням. Walter ’марка зброі’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пістоль 2, ‑я, м. і пістоля, ‑і, ж.

Уст. Пісталет.

[Фр. pistole.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)