Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
пялёнка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.
1. Прасцінка, у якую закручваюць і спавіваюць грудных дзяцей.
2. Суцэльны покрыў, тое, што завалаквае, зацягвае з усіх бакоў (кніжн.).
Пушыстая п. снегу.
П. туману.
◊
З пялёнак (разм.) — з ранняга дзяцінства.
|| прым.пялёначны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пялёнкаж.
1. пелена́;
2. (детская) пелёнка;
◊ з пялёнак — с пелёнок;
вы́расці з пялёнак — вы́йти из пелёнок
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пялёнка, ‑і, ДМ ‑нцы; Рмн. ‑нак; ж.
1. Суцэльны покрыў (туману, дажджу, снегу, дыму і пад.), які завалаквае, зацягвае што‑н. з усіх бакоў. І вось цяпер.. [снег] адразу шчодра заслаў зямлю сваёй пушыстай пялёнкай.М. Ткачоў.Лёгкі марозік зацяг[в]аў лужынкі тонкай пялёнкай лёду.Колас.
2. Прасцінка для ўкручвання, спавівання грудных дзяцей. Спрактыкаванымі рукамі жанчына ўкруціла дзіця ў пялёнку і пачала забаўляць.Даніленка.Каб заняць чым час, Саша бясконца перамывала пялёнкі і шыла што-небудзь для дзіцяці.Шамякін.
•••
З пялёнак — з ранняга дзяцінства.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пялёнкажгл пялюшка
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)