пяву́н, певуна́, мн. певуны́, певуно́ў, м. (разм.).

Той, хто любіць пець, многа спявае.

|| ж. пяву́ха, -і, ДМ -ву́се, мн. -і, -ву́х.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пяву́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пяву́н певуны́
Р. певуна́ певуно́ў
Д. певуну́ певуна́м
В. певуна́ певуно́ў
Т. певуно́м певуна́мі
М. певуне́ певуна́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пяву́н (род. певуна́) м.

1. разг. (любитель петь) певу́н;

2. обл. пету́х

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пяву́н, певуна, м.

1. Разм. Той, хто любіць пець і многа спявае; пяюн.

2. Певень. Другі гурток другой жывёлы. Дзесятак кур, пявун вясёлы. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пяву́н м разм Sínglustige (sub) m -n, -n;

2. абл (певень) Hahn m -(e)s, Hähne

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Пяву́н 1 ’спявак, аматар спеваў’ (ТСБМ, Бяльк., Гарэц.; светлаг., б.-каш., Мат. Гом.), пяву́ння ’спявачка, аматарка спеваў’ (Бяльк.; жытк., Мат. Гом.), сюды ж пяву́ха ’тс’ (ветк., добр., Мат. Гом.). Аддзеяслоўныя назоўнікі з рэдкай суфіксацыяй ад асновы *pěv‑, параўн. спевы, спяваць (гл.), серб.-харв. пе̏вати, pjȅvati і пад.

Пяву́н 2 ’певень’: хадзілі куры з певунамі (Колас, Сержп., ДАБМ; петрык., Мат. Гом.), сюды ж пявуне́ц ’дрозд’ (рэч., Мат. Гом.). Лакальнае ўтварэнне (гл. ДАБМ, к. 294) на мяжы пяту́х і пе́вень (гл.). Гл. папярэдняе слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пяю́н, пеюна́, мн. пеюны́, пеюно́ў, мн. (разм.).

Той, хто вельмі любіць спяваць, многа спявае; пявун.

|| ж. пяю́ха, -і, ДМ пяю́се, мн. -і, пяю́х.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пяву́ння, ‑і, ж.

Разм. Жан. да пявун (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пяву́ха ж., разг. певу́нья; см. пяву́н 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пяю́н, пеюна, м.

Разм. Той, хто вельмі любіць пець, многа спявае; пявун.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)