пья́ный

1. прил., прям., перен. п’я́ны;

2. сущ. п’я́ны, -нага м.;

с пья́ных глаз з п’я́ных вачэ́й.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пьяный

Том: 29, старонка: 411.

img/29/29-411_2561_Пьяный.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

вдре́безги нареч. ушчэ́нт;

вдре́безги пья́ный разг. ушчэ́нт п’я́ны;

разби́ть вдре́безги разбі́ць на дру́зачкі (ушчэ́нт).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

п’я́ны

1. прил., прям., перен. пья́ный, хмельно́й;

п. чалаве́кпья́ный (хмельно́й) челове́к;

~нае віно́ — пья́ное (хмельно́е) вино́;

~ныя размо́вы — пья́ные (хмельны́е) ре́чи;

п. ад ра́дасціпья́ный от ра́дости;

2. в знач. сущ. пья́ный;

з ~ных вачэ́й — с пья́ных глаз;

пад ~ную руку́ — под пья́ную ру́ку;

што ў цвяро́зага ў галаве́, то́е ў ~нага на языку́посл. что у тре́звого на уме́, то у пья́ного на языке́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хмельной

1. (пьяный) п’я́ны, ап’яне́лы;

хмельны́е ре́чи п’я́ная гаво́рка;

2. (опьяняющий) хме́льны;

хмельны́е напи́тки хме́льныя напо́і.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разгу́л, -лу м., в разн. знач. разгу́л;

п’я́ны р.пья́ный разгу́л;

р. рэа́кцыі — разгу́л реа́кции;

р. ве́тру — разгу́л ве́тра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прысука́цца сов., разг.

1. приста́ть, привяза́ться;

аса́а́лася — оса́ приста́ла;

2. придра́ться, прицепи́ться;

п’я́ны ~ка́ўся да жанчы́ныпья́ный придра́лся (прицепи́лся) к же́нщине

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

П’я́ны ’які знаходзіцца ў стане ап’янення, нецвярозы’ (ТСБМ). Укр. пʼяни́й, рус. пьян, пья́ный, польск. pijany ’тс’, чэш. pijan ’п’яніца’, славац. pijan ’тс’, pijany ’п’яны’, в.-луж. pjany, н.-луж. pijany, палаб. pajoně, серб.-харв. пја̏н, пѝјан ’тс’, славен. pijàn ’п’яны; адурманены’, балг. пия́н ’п’яны’, макед. пијан ’тс’, ст.-слав. пиѩнъ ’тс’. Праслав. *pьjanъ(jь), *pijanъ(jь) ’п’яны; адурманены’, параўноўваюць са ст.-інд. pyāná‑ ’поўны, надуты’ (’напіты і наеты’), вытворнае ад прасл. *pijǫ, *piješь або *pьjǫ, *pьješь < і.-е. *pī‑, гл. піць (Фасмер, 3, 422; Зубаты, 2, 162; БЕР, 5, 285; Махэк₂, 452; Банькоўскі, 2, 576).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

разбушава́цца сов.

1. разбушева́ться;

ве́цер ~ва́ўся — ве́тер разбушева́лся;

мо́ра ~ва́лася — мо́ре разбушева́лось;

2. (прийти в состояние ярости) разбушева́ться, разойти́сь;

п’я́ны ~ва́ўсяпья́ный разбушева́лся (разошёлся)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самазабыццё ср. самозабве́ние; (экстаз, упоение чем-л. — ещё) уга́р м.;

працава́ць да ~цця́ — рабо́тать до самозабве́ния;

любо́ўнае с. — любо́вный уга́р;

п’я́нае с.пья́ный уга́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)