пья́ный
1. прил., прям., перен. п’я́ны;
2. сущ. п’я́ны, -нага м.;
◊
с пья́ных глаз з п’я́ных вачэ́й.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вдре́безги нареч. ушчэ́нт;
вдре́безги пья́ный разг. ушчэ́нт п’я́ны;
разби́ть вдре́безги разбі́ць на дру́зачкі (ушчэ́нт).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
п’я́ны
1. прил., прям., перен. пья́ный, хмельно́й;
п. чалаве́к — пья́ный (хмельно́й) челове́к;
~нае віно́ — пья́ное (хмельно́е) вино́;
~ныя размо́вы — пья́ные (хмельны́е) ре́чи;
п. ад ра́дасці — пья́ный от ра́дости;
2. в знач. сущ. пья́ный;
◊ з ~ных вачэ́й — с пья́ных глаз;
пад ~ную руку́ — под пья́ную ру́ку;
што ў цвяро́зага ў галаве́, то́е ў ~нага на языку́ — посл. что у тре́звого на уме́, то у пья́ного на языке́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
хмельной
1. (пьяный) п’я́ны, ап’яне́лы;
хмельны́е ре́чи п’я́ная гаво́рка;
2. (опьяняющий) хме́льны;
хмельны́е напи́тки хме́льныя напо́і.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
разгу́л, -лу м., в разн. знач. разгу́л;
п’я́ны р. — пья́ный разгу́л;
р. рэа́кцыі — разгу́л реа́кции;
р. ве́тру — разгу́л ве́тра
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прысука́цца сов., разг.
1. приста́ть, привяза́ться;
аса́ ~ка́лася — оса́ приста́ла;
2. придра́ться, прицепи́ться;
п’я́ны ~ка́ўся да жанчы́ны — пья́ный придра́лся (прицепи́лся) к же́нщине
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
П’я́ны ’які знаходзіцца ў стане ап’янення, нецвярозы’ (ТСБМ). Укр. пʼяни́й, рус. пьян, пья́ный, польск. pijany ’тс’, чэш. pijan ’п’яніца’, славац. pijan ’тс’, pijany ’п’яны’, в.-луж. pjany, н.-луж. pijany, палаб. pajoně, серб.-харв. пја̏н, пѝјан ’тс’, славен. pijàn ’п’яны; адурманены’, балг. пия́н ’п’яны’, макед. пијан ’тс’, ст.-слав. пиѩнъ ’тс’. Праслав. *pьjanъ(jь), *pijanъ(jь) ’п’яны; адурманены’, параўноўваюць са ст.-інд. pyāná‑ ’поўны, надуты’ (’напіты і наеты’), вытворнае ад прасл. *pijǫ, *piješь або *pьjǫ, *pьješь < і.-е. *pī‑, гл. піць (Фасмер, 3, 422; Зубаты, 2, 162; БЕР, 5, 285; Махэк₂, 452; Банькоўскі, 2, 576).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
разбушава́цца сов.
1. разбушева́ться;
ве́цер ~ва́ўся — ве́тер разбушева́лся;
мо́ра ~ва́лася — мо́ре разбушева́лось;
2. (прийти в состояние ярости) разбушева́ться, разойти́сь;
п’я́ны ~ва́ўся — пья́ный разбушева́лся (разошёлся)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
самазабыццё ср. самозабве́ние; (экстаз, упоение чем-л. — ещё) уга́р м.;
працава́ць да ~цця́ — рабо́тать до самозабве́ния;
любо́ўнае с. — любо́вный уга́р;
п’я́нае с. — пья́ный уга́р
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыста́ць сов.
1. (да каго, чаго) в разн. знач. приста́ть (к кому, чему); (о липком, клейком — ещё) прили́пнуть (к кому, чему); (надоедая — ещё) привяза́ться; (о судне — ещё) прича́лить (к чему), привали́ть (к чему);
гразь ~та́ла да паліто́ — грязь приста́ла (прили́пла) к пальто́;
~та́ла хваро́ба — приста́ла боле́знь;
п. з про́сьбай — приста́ть с про́сьбой;
п’я́ны ~та́ў да дзяўчы́ны — пья́ный приста́л (привяза́лся) к де́вушке;
да нас ~та́ў саба́ка — к нам приста́ла соба́ка;
п. да экску́рсіі — приста́ть к экску́рсии;
цеплахо́д ~та́ў да бе́рага — теплохо́д приста́л (прича́лил, привали́л) к бе́регу;
2. (да чаго) обле́чь (что);
суке́нка гла́дка ~та́ла да фігу́ры — пла́тье пло́тно облегло́ фигу́ру;
3. (да чаго) приле́чь (к чему);
дзве́ры до́бра ~та́лі да вушако́ў — две́ри хорошо́ прилегли́ к косяка́м;
4. приста́ть, уста́ть, изнемо́чь;
п. ад рабо́ты — уста́ть (изнемо́чь) от рабо́ты;
конь ~та́ў у даро́зе — конь уста́л в доро́ге;
◊ п. з нажо́м да го́рла — приста́ть с ножо́м к го́рлу;
п. у пры́мы — стать примако́м;
п. як смала́ — приста́ть как ба́нный лист
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)