Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
пустацве́т, ‑у, М ‑цвеце, м.
1. Кветка, якая не дае плода. Пчала — гэта не толькі фабрыка мёду, а і добрая прыбаўка ўраджаю: там, дзе яна садзіцца на кветку, не бывае пустацвету.Якімовіч./узнач.зб.«— Будзе садавіны ў гэтым годзе, — з задавальненнем думаў дзед Ігнат, — пустацвету амаль .. няма...»Васілевіч.[Яблыні] зацвіталі часта, здаралася, што і ўвосень давалі цвет, а яблыкаў усё не было. І толькі нядаўна, у самыя апошнія гады, кончыўся пустацвет...Чыгрынаў.
2.перан. Чалавек, дзейнасць якога не прыносіць карысці людзям, грамадству. — Ты чуў калі, што значыць слова жыта? Не? Жыццё, сын! — А нахлебнік — пустацвет заўсёды.Карпаў.// Пра тое, што не прыносіць ніякай карысці, не мае значэння. Словы падбіраліся хутка, імкліва, і сярод іх на дзіва мала траплялася пустацветаў або сказаных не да месца.Кулакоўскі.У навелістыцы апошняга часу на кожны ўдалы твор прыпадае, мабыць, не меней за пяць пустацветаў.«ЛіМ».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пустацве́тм.
1.бат. táube Blüte;
2.перан. Blénder m -s, -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Пустацве́т ’кветка без завязі’ (ТСБМ, Варл., Бяльк., Цых., Сл. ПЗБ), пустоцве́т ’тс’ (ТС), параўн. рус.пустоцве́т, дыял.пустокве́т ’тс’, укр.пусто́цвіт ’тс’. Ад пусты́ ’бясплодны’ і цвет (квет) (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пустоцве́т
1.бот.пустацве́т, -ту м.;
2.перен.пустацве́т, -та м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
płonny
płonn|y
дарэмны; марны;
~a nadzieja — дарэмная надзея;
~e wysiłki — дарэмныя намаганні;
płonny kwiat — пустацвет
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)