прыкры́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні́; зак., на каго (што).

Крыкнуць — з пагрозай, загадам.

П. на дурасліўца.

|| незак. прыкры́кваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыкры́кнуць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прыкры́кну прыкры́кнем
2-я ас. прыкры́кнеш прыкры́кнеце
3-я ас. прыкры́кне прыкры́кнуць
Прошлы час
м. прыкры́кнуў прыкры́кнулі
ж. прыкры́кнула
н. прыкры́кнула
Загадны лад
2-я ас. прыкры́кні прыкры́кніце
Дзеепрыслоўе
прош. час прыкры́кнуўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыкры́кнуць сов. прикри́кнуть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыкры́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Крыкнуць, павысіць голас на каго‑н., каб прымусіць зрабіць што‑н. Праз адчыненыя дзверы заляцела аднойчы ў клас нейкая маленькая птушынка.. Дзеці кінуліся лавіць яе. Лабановіч прыкрыкнуў і спыніў іх. Колас. [Надзя] ведала, калі лепш памаўчаць, калі лепш прыкрыкнуць на хлопцаў і добра палаяць іх. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыкры́кнуць ánschreien* vt; ánschnauzen vt (груба)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прикри́кнуть сов. прыкры́кнуць, кры́кнуць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыкры́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прыкрыкнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыту́кнуць

‘прыкрыкнуць; прынізіць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прыту́кну прыту́кнем
2-я ас. прыту́кнеш прыту́кнеце
3-я ас. прыту́кне прыту́кнуць
Прошлы час
м. прыту́кнуў прыту́кнулі
ж. прыту́кнула
н. прыту́кнула
Загадны лад
2-я ас. прыту́кні прыту́кніце
Дзеепрыслоўе
прош. час прыту́кнуўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ofuknąć

зак. kogo прыкрыкнуць каго

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

га́ркнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак. і аднакр.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Злосна гаўкнуць (пра сабаку).

2. што і без дап. Разм. Моцна і адрывіста крыкнуць. Гаркнуў дзед на ўсё горла: — Музыку, марш вясельны! Лынькоў. // Прыкрыкнуць на каго‑н. Антось гаркнуў цераз стол на жонку, і бабская лаянка спынілася. Чарот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)