1. Пакласці на што‑н., наблізіць да сутыкнення з чым‑н. Маці прыклала да галавы дзеду намочаную халодную хустачку, і дзед паспакайнеў, пачаў дыхаць раўней.Хомчанка.[Майбарада] непрыкметна прыклаў палец да вуснаў, што значыла маўчы і згаджайся.Шамякін.Шашура прыклаў вуха да рэйкі — ці не ідзе поезд.Мележ.// Паклаўшы што‑н. зверху, прыціснуць. Прыкласці сыр каменем.//чым. Пакрыць, абкласці чым‑н. з мэтай лячэння. Прыклала да раны бабуля Гаючыя лекі з травы.Смагаровіч.
2. Дадаць, далучыць да чаго‑н. Прыкласці да заявы даведку з месца жыхарства. Прыкласці да дакументаў фотакартку. □ Запоўніць лепш анкету, Прыкласці біяграфію, Чым скласці кнігу гэту.Вітка.//Разм. Прыдумаць, дадаць ад сябе (пры пераказе чаго‑н.).
3. Накіраваць дзеянне чаго‑н. на што‑н., выкарыстаць з якой‑н. мэтай. Прыкласці ўсе намаганні. Прыкласці веды. □ — Старанна нам не пазычаць, абы знайшлося, дзе яго прыкласці, — адказаў Даніла.Пальчэўскі.Сходы на фронце заўсёды выклікалі ў Язэпа прыліў сіл, энергіі і празрыстую яснасць, як і куды прыкласці гэтую сілу.Асіпенка.
•••
Прыкласці рукідакаго-чаго — тое, што і прылажыць рукі дакаго-чаго (гл. прылажыць).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыкла́сцігл. прыкладаць
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Прыкла́сці, прыклада́ць, прыкла́дваць ’пакласці, прыціснуць; дадаць, далучыць; прыдумаць, дадаць ад сябе’ (ТСБМ; ваўк., Сл. ПЗБ; Ял., ТС), з іншай семантыкай — прыкла́дваць ’распальваць, раскладаць агонь’, прыкла́даваць цяпло ’раскладаць агонь’ (Сл. ПЗБ), ст.-бел.прикладывати ’даваць частку чаго-небудзь’ (Ст.-бел. лексікон). Да кла́сці (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
намага́нне, -я, н.
1.гл. намагацца.
2. Фізічнае, разумовае або душэўнае напружанне, накіраванае на што-н.
Прыкласці ўсе намаганні.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прыклада́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак.дапрыкласці, прылажыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)