прывяза́цца, -яжу́ся, -я́жашся, -я́жацца; -яжы́ся; зак. (разм.).

1. Прымацавацца да чаго-н. вяроўкай.

П. поясам да слупа.

2. перан., да каго-чаго. Пачаць дакучаць, прыставаць.

П. з пытаннямі.

3. перан., да каго-чаго або за кім-чым. Пачаць неадступна ісці за кім-, чым-н.

Сабака прывязаўся да хлопчыка.

|| незак. прывя́звацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прывяза́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прывяжу́ся прывя́жамся
2-я ас. прывя́жашся прывя́жацеся
3-я ас. прывя́жацца прывя́жуцца
Прошлы час
м. прывяза́ўся прывяза́ліся
ж. прывяза́лася
н. прывяза́лася
Загадны лад
2-я ас. прывяжы́ся прывяжы́цеся
Дзеепрыслоўе
прош. час прывяза́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прывяза́цца сов.

1. в разн. знач. привяза́ться;

п. по́ясам да слупа́ — привяза́ться по́ясом к столбу́;

вяро́ўка до́бра ~за́лася — верёвка хорошо́ привяза́лась;

2. перен. приста́ть, прицепи́ться, привяза́ться; придра́ться;

3. перен. привяза́ться, привы́кнуть;

4. перен. привяза́ться (к кому), увяза́ться (за кем);

да нас ~за́ўся саба́ка — за на́ми увяза́лась соба́ка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прывяза́цца, ‑вяжуся, ‑вяжашся, ‑вяжацца; зак.

1. Прымацавацца да чаго‑н. вяроўкай, рэменем і пад. [Макараў] сеў у кабіну, прывязаўся, агледзеўся. Алешка.

2. перан. Адчуць прыхільнасць да каго‑, чаго‑н., неабходнасць быць дзе‑н., з кім‑, чым‑н. Мая так прывязалася да Наташы, што калі тая, занятая якой-небудзь тэрміновай працай доўга не прыходзіла да іх, сумавала. Краўчанка. Будучы здольным моцна прывязацца да чалавека, [Галынскі] не знаходзіў людзей, якія маглі б выклікаць у ім пачуцці гэткай прывязанасці. Галавач.

3. перан. Прыстаць да каго‑н. з назойлівымі просьбамі, пытаннямі і пад. — Ды што ты, чалавек! Ашалеў?!. Каб я так сваю гаспадарку аглядаў, як я бачыў твайго каня.. І чаго прывязаўся чалавек? Крапіва. — Язэп, уставай — крычыць ён [дзед] сыну: Уставай у гэтую ж хвіліну! — .. — Чаго да хлопца прывязаўся? Лепш лёг бы каменем. Набраўся! — Гаворыць баба і сярдуе. Колас. // Пачаць неадступна ісці за кім‑н., праследаваць каго‑н. Сабака прывязаўся за хлопчыкам.

4. Спец. Звязацца з якім‑н. арыенцірам, суаднесціся з чым‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прывяза́цца

1. sich féstbinden*, sich ánbinden* (да чаго-н. an A);

2. (пра пачуццё) lieb gewínnen*; éine Zúneigung fássen (да каго-н. zu D);

3. (прычапіцца да каго-н.) bemäkeln vt; nörgeln vi (да каго-н. an D)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прывя́звацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да прывязацца.

2. Зал. да прывязваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прывя́званне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. прывязваць — прывязаць (у 1 знач.) і прывязвацца — прывязацца (у 1, 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

привяза́ться

1. (привязать себя, прикрепиться) прывяза́цца;

2. перен. (почувствовать привязанность) адчу́ць (займе́ць) прыхі́льнасць (сімпа́тыю, лю́басць, любо́ў, замілава́нне, адда́насць); (полюбить) палюбі́ць, упадаба́ць; (привыкнуть) прывы́кнуць;

3. (придраться, пристать) прычапі́цца, прывяза́цца, прыдра́цца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прысука́цца ’прымацавацца, далучыцца шляхам сукання’ (Нас., ТСБМ), ’размясціцца вельмі блізка; прывязацца, прычапіцца, прыдрацца’ (Нас., Жд., ТСБМ; пух., Сл. ПЗБ; ТС), прысучы́цца ’прывязацца’ (Ласт.), прысу́чыцца ’тс’ (ТС), прысучы́цца ’пасватацца’ (брасл., Сл. ПЗБ). Гл. сукаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

przywiązać się

зак.

1. прывязацца;

2. прывыкнуць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)