Verbum

анлайнавы слоўнік

прывалі́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
	адз.	мн.
1-я ас.	прывалю́	прыва́лім
2-я ас.	прыва́ліш	прыва́ліце
3-я ас.	прыва́ліць	прыва́ляць
Прошлы час
м.	прывалі́ў	прывалі́лі
ж.	прывалі́ла
н.	прывалі́ла
Загадны лад
2-я ас.	прывалі́	прывалі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час	прывалі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прывалі́ць², -алю́, -а́ліш, -а́ліць; -а́лены; зак., што.

Трохі, не поўнасцю зваліць (сукно).

|| незак. прыва́льваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прывалі́ць I сов., в разн. знач. привали́ть;

п. ка́мень да сцяны́ — привали́ть ка́мень к стене́;

парахо́д ~лі́ў да пры́стані — парохо́д привали́л к при́стани;

~лі́ла мно́га наро́ду — безл. привали́ло мно́го наро́ду;

яму́ ~лі́ла шча́сце — ему́ привали́ло сча́стье

прывалі́ць II сов. (о сукне) слегка́ сваля́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прывалі́ць ¹, ‑валю, ‑валіш, ‑валіць; зак.

1. каго-што. Прыперці, прыхіліць да чаго‑н. Прываліць бервяно да сцяны. // Прыкрыць, прыціснуць зверху чым‑н. Прываліць каменем. □ [Снег] прыкрыў, прываліў з восені багну і ваду ў балотах. Сачанка. // безас. Прыціснуць, прыдушыць. Гэтая дзяўчына пераклала немцам, быццам у лесе сасной прываліла рабочага і патрэбна медыцынская дапамога. Карпюк.

2. Спец. Прыстаць, прычаліць (пра судна). Параход прываліў да берага.

3. Разм. Прыйсці, сабрацца ў вялікай колькасці. Раз, ужо ў познюю восень, грамада мужыкоў прываліла ў школу. Колас. Як заўсёды.., на сход прываліла ўся вёска; моладзь — тая наперадзе. Нікановіч. Прывалілі людзі з саду: — Што такое? — Што за гром? Бялевіч. / у безас. ужыв. У мястэчка за апошні месяц прываліла нямала рознага люду. Навуменка. // перан. З’явіцца, прыйсці (пра што‑н. нечаканае або ў вялікай колькасці). [Аўгусцін:] — Чуў, чуў, Мікалай, пра тваю знаходку. Во шчасце прываліла! Паўлаў. Здаецца, ніколі .. [вясны] так пс чакалі, як сёлета. Ажн[о] во яно, прываліла цяпло. Савіцкі. Дабро прываліла ў хату, але да раніцы яго яшчэ трэба добра прыхаваць. Няхай. / у безас. ужыв. Мадэльшчыкаў мала, а новых заказаў многа цяпер прываліла. Чорны.

прывалі́ць ², ‑валю, ‑валіш, ‑валіць; зак., што.

Трохі, не поўнасцю зваліць (сукно).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прывалі́ць¹, -алю́, -а́ліш, -а́ліць; -а́лены; зак.

1. каго-што. Прыперці, прыхіліць да чаго-н. або прыціснуць зверху чым-н.

П. камень да сцяны.

2. Прыстаць да берага, да прыстані (спец.).

Параход прываліў да прыстані.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. З’явіцца, прыйсці (разм.).

Шчасце прываліла ў хату.

Прываліла многа народу. незак. прыва́льваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. прыва́льванне, -я, н. (да 1 знач.) і прыва́л, -у, м. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прывалі́ць разм. (прыйсці ў вялікай колькасці) herbéiströmen vi (s);

◊

яму́ прывалі́ла шча́сце er hat gróßes Glück (gehabt)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

прыва́льваць ¹, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прываліць ¹.

прыва́льваць ², ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прываліць ².

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыва́лены ¹, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прываліць (у 1 знач.).

прыва́лены ², ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прываліць ².

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыва́л, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. гл. прываліць¹.

2. Прыпынак у дарозе для адпачынку, а таксама месца прыпынку.

Зрабіць п.

|| прым. прыва́льны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

przywalić

зак. прываліць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)