пра́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Работніца, якая займаецца мыццём бялізны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пра́чка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пра́чка пра́чкі
Р. пра́чкі пра́чак
Д. пра́чцы пра́чкам
В. пра́чку пра́чак
Т. пра́чкай
пра́чкаю		 пра́чкамі
М. пра́чцы пра́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пра́чка ж. пра́чка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пра́чка пра́чка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пра́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Работніца, якая займаецца мыццём бялізны. Калі была [Рога] на катарзе, дык ёй даводзілася доўга працаваць прачкай. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пра́чка ж Wäscherin f -, -nen, Wáschfrau f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прачка

Том: 27, старонка: 487.

img/27/27-487_2177_Прачка.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Пра́чка ’шырокая ступня’ (віц., Нар. словатв.). Утворана ад прач 1 (гл.) з суф. ‑к‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

praczka

ж. прачка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

laundress

[ˈlɔndrɪs]

n.

пра́чка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)