Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
прах, -у, м. (высок.).
Астанкі цела чалавека пасля смерці.
◊
Пайсці прахам (разм.) — загінуць, знішчыцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прах (род. пра́ху) м.прах, оста́нки ед.нет;
◊ пайсці́ ~хам — пойти́ пра́хом;
у пух і п. — в пух и прах
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прахм.
1.(пыль) уст. пыл, род. пы́лу м., мн. нет;
2.перен. (о недолговечном) ма́рнасць, -ці ж.;
3.(останки)прах, род. пра́ху м., мн. нет, аста́нкі, -каў ед. нет;
◊
пойти́ пра́хом пайсці́ пра́хам;
прах его́ возьми́бран. лі́ха яго́ бяры́;
в пух и прах у пух і прах, ушчэ́нт, датла́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прах, ‑у, м.
Цела чалавека пасля смерці; труп. Яна і ехала сюды,.. каб пабачыць, дзе спачывае яе дзіця, каб пакланіцца яго праху...Сачанка.
•••
Пайсці прахамгл. пайсці.
У пух і прахгл. пух.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прахм Staub m -(e)s; Ásche f - (паслякрэмацыі);
◊ мір праху твайму́! Fríede déiner Ásche!
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Прах ’цела чалавека пасля смерці’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ, ТС), ’пыл’, ’зямля; пагібель’ (Нас.), ’гніллё’ (Ян.), ’мноства, шмат’ (ТС), пра́хі ’малаздольныя, гультаяватыя пачаткоўцы-нячысцікі, якія служаць на пабягушках у іншых нячысцікаў’ (Нік., Няч.). Запазычанне з ц.-слав.прахъ замест усх.-слав.порохъ (гл. Фасмер, 3, 355; ESJSt, 12, 697). Адносна шляхоў запазычання гл. Цвяткоў, Запіскі, 2, 61; Цыхун, Зб. памяці Талстога, 418. Значэнне пра́хі выводзіцца з ’мелкі, дробны’. Ускосная семантычная аналогія ў чэш.prachy ’грошы’, першапачаткова — ’дробныя грошы’ (гл. Махэк₂, 478). Паводле Нікіфароўскага (Нік., Няч., 33), эўфемізм да слова чэ́рці (гл. чорт), параўн. чэш.дыял.prachél ’чорт’. Значэнне ’мноства’ на базе значэння ’пыл’ (’многа, як пылу’). Відаць, не звязана з н.-луж.prach ’толькі што, якраз’, адносна якога гл. Шустар-Шэўц, 2, 1148. Далей гл. порах.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
прах Зямля, пыл; пыл ад згніўшага (Слаўг.); прах (БРС).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
тло, -а, н. (разм.).
Тое, што сатлела, спарахнела, згніло; тлен, прах, попел.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
аста́нкі, -аў (высок.).
Цела нябожчыка або тое, што засталося ад яго цела; прах.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)