прасця́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

Прастадушны чалавек.

|| памянш. прасцячо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

|| ж. прасця́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прасця́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прасця́к прасцякі́
Р. прасцяка́ прасцяко́ў
Д. прасцяку́ прасцяка́м
В. прасцяка́ прасцяко́ў
Т. прасцяко́м прасцяка́мі
М. прасцяку́ прасцяка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прасця́к, -ка́ м., разг. проста́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

«Прасцяк»

т. 13, с. 22

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

прасця́к, ‑а, м.

Разм. Прастадушны, бясхітрасны і недалёкі чалавек. Вер людзям, ды не будзь занадта прасцяком, Бо іншы дабрадзея носіць маску, Каб пры выпадку абыйсці цябе цішком... Валасевіч. Галаўня паступова мяняў думку наконт Сцяпана. «Ён не які-небудзь прасцяк. Бач якімі доказамі шпурляе». Гроднеў. Аўтару вадэвіляў і гумарыстычных апавяданняў, Міхасю Чароту былі зразумелыя пажаданні Міровіча, тым больш, што і ў «Хатцы», і ў Галубка ён сам іграў на сцэне вясёлых прасцякоў. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прасця́к м разм Éinfaltspinsel m -s, -, Tropf m -(e)s, Tröpfe

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

праста́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

Тое, што і прасцяк.

|| памянш. прастачо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

|| ж. праста́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прасця́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Жан. да прасцяк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

yokel [ˈjəʊkl] n. мужы́к, дзераве́ншчына; прасця́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

simpleton [ˈsɪmplətən] n. dated прасця́к; прасця́чка; ду́рань; дурні́ца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)