практы́чны, -ая, -ае.

1. Які мае адносіны да практыкі (у 1 знач.).

Практычныя вывады.

2. Які з’яўляецца прымяненнем ведаў на справе, на практыцы.

Практычнае навучанне.

3. Патрэбны для практыкі, які прывівае канкрэтныя навыкі, уменне.

Практычная школа акцёрскага майстэрства.

4. Які мае адносіны да жыццёвага вопыту, рэальных патрэбнасцей.

Нічога не разумець у практычным жыцці.

5. Дзелавіты, які ўмее разбірацца ў практычных, жыццёвых справах.

П. чалавек.

6. Выгадны, зручны ўсправе, эканомны.

П. метад.

7. Па сутнасці, на справе.

Практычна (прысл.) здаровы.

|| наз. практы́чнасць, -і, ж. (да 4—6 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

практы́чны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. практы́чны практы́чная практы́чнае практы́чныя
Р. практы́чнага практы́чнай
практы́чнае		 практы́чнага практы́чных
Д. практы́чнаму практы́чнай практы́чнаму практы́чным
В. практы́чны (неадуш.)
практы́чнага (адуш.)		 практы́чную практы́чнае практы́чныя (неадуш.)
практы́чных (адуш.)
Т. практы́чным практы́чнай
практы́чнаю		 практы́чным практы́чнымі
М. практы́чным практы́чнай практы́чным практы́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

практы́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. практы́чны практы́чная практы́чнае практы́чныя
Р. практы́чнага практы́чнай
практы́чнае		 практы́чнага практы́чных
Д. практы́чнаму практы́чнай практы́чнаму практы́чным
В. практы́чны (неадуш.)
практы́чнага (адуш.)		 практы́чную практы́чнае практы́чныя (неадуш.)
практы́чных (адуш.)
Т. практы́чным практы́чнай
практы́чнаю		 практы́чным практы́чнымі
М. практы́чным практы́чнай практы́чным практы́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

практы́чны

1. в разн. знач. практи́ческий;

~ная дзе́йнасць — практи́ческая де́ятельность;

~ныя заня́ткі — практи́ческие заня́тия;

~ная фі́зіка — практи́ческая фи́зика;

нічо́га не разуме́ць у ~ным жыцці́ — ничего́ не понима́ть в практи́ческой жи́зни;

2. (деловитый) практи́чный, практи́ческий;

3. (удобный) практи́чный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

практы́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да практыкі (у 1, 2 знач.); звязаны з практыкай, з рэальнымі патрабаваннямі, магчымасцямі. Практычныя вывады. Практычная дзейнасць. Практычная дапамога. □ [Зёлкін:] Папярэдняе азнаямленне з Вашай працай дае нам падставу заявіць, што яна мае не толькі навуковае, але і глыбокае практычнае значэнне. Крапіва.

2. Які займаецца непасрэдна якой‑н. справай, непасрэдна кіруе кім‑, чым‑н. Практычнае кіраўніцтва.

3. Які з’яўляецца прымяненнем ведаў, навыкаў на практыцы. Практычныя заняткі. Практычнае навучанне.

4. Звязаны з прымяненнем на практыцы (якой‑н. галіны навукі, ведаў і пад.). Практычная астраномія. Практычная механіка. Практычны курс англійскай мовы.

5. Які добра разбіраецца ў жыццёвых справах; дзелавіты, вопытны. Саханюк быў чалавек практычнага складу. Колас. [Багуцкі:] — Як ты сумяшчаеш свае абавязкі дыспетчара са сваёй.. крыху паэтычнай, мітуслівай, ва ўсякім разе далёка не практычнай натурай? Лынькоў.

6. Выгадны, зручны ў справе; эканомны. Практычны метад. Практычны колер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

практы́чны práktisch;

практы́чная дзе́йнасць práktisches Hándeln;

практы́чныя заня́ткі práktische Áusbildung;

практы́чныя ве́ды práktisch ánwendbares Wíssen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

практы́чны

(гр. praktikos = дзейны)

1) які звязаны з практыкай, з рэальнымі патрабаваннямі, магчымасцямі;

2) які займаецца непасрэдна якой-н. справай;

3) звязаны з прымяненнем на практыцы ведаў, навыкаў;

4) які добра разбіраецца ў жыццёвых справах, дзелавіты, вопытны;

5) эканомны, зручны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

арганізацы́йна-практы́чны организацио́нно-практи́ческий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

навуко́ва-практы́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. навуко́ва-практы́чны навуко́ва-практы́чная навуко́ва-практы́чнае навуко́ва-практы́чныя
Р. навуко́ва-практы́чнага навуко́ва-практы́чнай
навуко́ва-практы́чнае		 навуко́ва-практы́чнага навуко́ва-практы́чных
Д. навуко́ва-практы́чнаму навуко́ва-практы́чнай навуко́ва-практы́чнаму навуко́ва-практы́чным
В. навуко́ва-практы́чны (неадуш.)
навуко́ва-практы́чнага (адуш.)		 навуко́ва-практы́чную навуко́ва-практы́чнае навуко́ва-практы́чныя (неадуш.)
навуко́ва-практы́чных (адуш.)
Т. навуко́ва-практы́чным навуко́ва-практы́чнай
навуко́ва-практы́чнаю		 навуко́ва-практы́чным навуко́ва-практы́чнымі
М. навуко́ва-практы́чным навуко́ва-практы́чнай навуко́ва-практы́чным навуко́ва-практы́чных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вытво́рча-практы́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вытво́рча-практы́чны вытво́рча-практы́чная вытво́рча-практы́чнае вытво́рча-практы́чныя
Р. вытво́рча-практы́чнага вытво́рча-практы́чнай
вытво́рча-практы́чнае		 вытво́рча-практы́чнага вытво́рча-практы́чных
Д. вытво́рча-практы́чнаму вытво́рча-практы́чнай вытво́рча-практы́чнаму вытво́рча-практы́чным
В. вытво́рча-практы́чны (неадуш.)
вытво́рча-практы́чнага (адуш.)		 вытво́рча-практы́чную вытво́рча-практы́чнае вытво́рча-практы́чныя (неадуш.)
вытво́рча-практы́чных (адуш.)
Т. вытво́рча-практы́чным вытво́рча-практы́чнай
вытво́рча-практы́чнаю		 вытво́рча-практы́чным вытво́рча-практы́чнымі
М. вытво́рча-практы́чным вытво́рча-практы́чнай вытво́рча-практы́чным вытво́рча-практы́чных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)