пра́ктыкум

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пра́ктыкум пра́ктыкумы
Р. пра́ктыкуму пра́ктыкумаў
Д. пра́ктыкуму пра́ктыкумам
В. пра́ктыкум пра́ктыкумы
Т. пра́ктыкумам пра́ктыкумамі
М. пра́ктыкуме пра́ктыкумах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пра́ктыкум, -у, мн. -ы, -аў, м.

У вышэйшых навучальных установах: курс практычных заняткаў па якім-н. вучэбным прадмеце.

П. па фізіцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пра́ктыкум, -му м. пра́ктикум

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пра́ктыкум, ‑у, м.

Від практычных заняткаў па якому‑н. вучэбнаму прадмету, пераважна ў вышэйшай навучальнай установе. Практыкум па фізіцы. Лабараторны практыкум.

[Ад грэч. praktikos — дзейны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пра́ктыкум м. Práktikum n -s, -ka

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пра́ктыкум

(лац. practicum, ад гр. praktikos = дзейны)

від практычных заняткаў па курсу якой-н. дысцыпліны звычайна ў вышэйшых навучальных установах, а таксама вучэбны дапаможнік для правядзення такіх заняткаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пра́ктыкум

(лац. practicum, ад гр. praktikos = дзейны, актыўны)

від практычных заняткаў па якому-н. вучэбнаму прадмету звычайна ў вышэйшых навучальных установах, а таксама вучэбны дапаможнік для правядзення такіх заняткаў.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

пра́ктикум пра́ктыкум, -му м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

workshop [ˈwɜ:kʃɒp] n.

1. майстэ́рня; цэх

2. семіна́р, сімпо́зіум;

a seminar-cum-workshop семіна́р-пра́ктыкум

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ВАСКАБО́ЕЎ Аляксандр Іванавіч

(н. 30.9.1944, в. Шашкі Смаленскай вобл., Расія),

бел. вучоны-біяхімік. Д-р біял. н. (1983), праф. (1986). Скончыў БДУ (1968). З 1972 у Ін-це біяхіміі АН Беларусі, з 1986 у Гродзенскім ун-це імя Я.Купалы. Навук. працы па вывучэнні ферментаў біясінтэзу, кокарбаксілазы, па імабілізацыі мікраарганізмаў, якія ўдзельнічаюць у сінтэзе лізіну, па вывучэнні біяапрацоўкі поліамідных валокнаў мікраарганізмамі.

Тв.:

Биосинтез, деградация и транспорт фосфорных эфиров тиамина. Мн., 1987 (разам з І.П.Чарнікевічам);

Малы практыкум па фізіялогіі і біяхіміі раслін. Гродна, 1994 (разам з В.М Туманавым).

т. 4, с. 31

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)